از غدیر تا ظهور : به همراه متن کامل خطبه غدیر همراه با ترجمه موضوعی

ص: ۲

از غدیر تا ظهور

به همراه متن کامل خطبه غدیر همراه با ترجمه موضوعی

ابوالفضل سبزی

ص: ۳

سرشناسه : سبزی، ابوالفضل، ۱۳۵۹ -

عنوان قراردادی : غدیرخم خطبه . فارسی - عربی

عنوان و نام پدیدآور : از غدیر تا ظهور : به همراه متن کامل خطبه غدیر همراه با ترجمه موضوعی

ابوالفضل سبزی.

مشخصات نشر: قم شبنم باران ، ۱۴۰۱

مشخصات ظاهری: ۲۴۰ ص

شابک: ۶-۷۳-۷۹۱۹-۶۰۰-۹۷۸

وضعیت فهرست نویسی : فیپا

یادداشت : فارسی-عربی

يادداشت : کتابنامه

موضوع: محمد صلی الله علیه وآله پیامبر اسلام ۵۳ قبل از هجرت - ۱۱ق. - خطبه ها

موضوع : Muhammad, Prophet -- *Public speaking

موضوع : علی بن ابی طالب علیه السلام، امام اول ۲۳ قبل از هجرت - ۴۰ ق -- اثبات خلافت

موضوع : Proof of caliphate* .

Ali ibn Abi-talib, Imam I, ۶۰۰-۶۶۱--

موضوع : غدیر خم، خطبه، Ghadir surmon

رده بندی کنگره: BP۲۲۳/۵

رده بندی دیویی: ۲۹۷/۴۵۲

شماره کتابشناسی ملی: ۸۹۱۴۲۷۳

انتشارات شبنم باران

مؤسسه فرهنگی هنری : آسمان مهر منجی

از غدیر تا ظهور

نام کتاب : از غدیر تا ظهور

نویسنده: ابوالفضل سبزی

صفحه آرایی: قاسم نوراحمدی

طرح جلد: محمد صادق ملایری

حروف نگار .ه- . جودکی

ناشر: شبنم باران

شمارگان: ۵۰۰ نسخه

چاپ: اول / ۱۴۰۱

شابک: ۲-۷۱-۷۹۱۹-۶۰۰-۹۷۸

تلفن ناشر و مرکز پخش: ۰۹۱۹۹۷۵۹۶۲۱

آدرس کانال مؤسسه در ایتا و تلگرام و سروش: baranetrat@

ص: ۴

ما که شیعه ایم برای عید غدیر چه کرده ایم؟ ۸۲

پاسخ شنیدنی علامه امینی رحمه الله ۸۶

چرا باید برای احیاء غدیر کاروان جشن راه بیاندازیم و اظهار سرور کنیم؟ ۸۶

برخی از آداب عید غدیر ۸۷

فصل سوم (متن کامل خطبه غدیر همراه با ترجمه) ۹۱

حمد و ستایش خدای یگانه ۹۳

او دیده ها را می بیند و دیده ها او را نمی بینند ۹۳

خدا در انتقام و عذاب افراد شتاب نمی کند ۹۵

آگاه به نیت ها و درون افراد ۹۵

خداشناسی به همان اندازه ممکن است که خودش راهنمایی کرده باشد ۹۵

آفرینش هستی بدون هیچ الگو و یار و یاوری ۹۷

گرداننده آسمان ها و زمین ۹۷

یکتایی که خیر و خوبی ها از اوست ۹۹

شکر و ستایش خدا در همه حال ۹۹

اقرار به بندگی و مقدمه سازی برای بیان ولایت ۱۰۱

اگر ولایت علی علیه السلام را تبلیغ نکنم پیغمبری ام پذیرفته نیست ۱۰۱

ولایت مولا را بگو خدا تو را از شرّ حسودان حفظ می کند ۱۰۳

رهبر شما مولایی است که در حال رکوع بخشش نمود ۱۰۳

دلیل احتیاط پیامبر صلی الله علیه وآله در گرفتن بیعت ۱۰۵

اذیت و آزار و کنایه منافقان ۱۰۷

کرامت اخلاقی پیامبر صلی الله علیه وآله در اسم نبردن منافقان ۱۰۹

با تمام دشمنی ها باید از علی بگویی ۱۰۹

اطاعت امام علی بر همگان واجب است ۱۱۱

کسی که ولایت مولا را نپذیرد ملعون است ۱۱۱

اعلام امامت امامان از نسل مولا علی علیه السلام تا قیامت ۱۱۳

دین خدا و حلال و حرام الهی را باید از امامان آموخت ۱۱۳

مولا علی علیه السلام امام مبین و آگاه به تمام دانش ها ۱۱۵

امام علی علیه السلام میزان حق و باطل ۱۱۵

اولین اظهارکننده ایمان و اولین نمازگزار در کنار پیغمبر صلی الله علیه وآله ۱۱۵

فداکاری مولا در شب هجرت ۱۱۷

نصب امامت او از جانب خداست ۱۱۷

توبه منکران ولایت پذیرفته نمی شود و اهل عذاب ابدی اند ۱۱۷

کسی که یک امام را نپذیرد تمام امامت و رسالت را نپذیرفته ۱۱۹

مولا علی علیه السلام برترین آفریده خدا بعد از پیغمبر صلی الله علیه وآله ۱۱۹

مولا على علیه السلام همجوار خداست ۱۲۱

مولا على علیه السلام مفسر حقیقی قرآن ۱۲۳

ص: ۶

من كنت مولاه فهذا على مولاه ۱۲۳

قرآن و عترت ثقلین پیامبرند ۱۲۳

امنای خدا و حاکمان الهی در زمین ۱۲۵

اتمام حجت پیامبر صلی الله علیه وآله بر مردم در تبلیغ امر امامت ۱۲۵

امیرالمؤمنین فقط علی علیه السلام است ۱۲۵

هرکه من مولای اویم این علی مولای اوست ۱۲۵

خدایا یاوران علی را یاری کن و دشمنانش را خوار فرما ۱۲۷

برادر، وصی، جانشین پیامبر صلى الله عليه وسلم مفسر قرآن و راهنمای مردم ۱۲۷

پیکار کننده با ناکثین و قاسطین و مارقین ۱۲۷

دعا برای دوستان مولا و نفرین بر دشمنانش ۱۲۹

اکمال دین و اتمام نعمت و اسلام با ولایت ۱۲۹

تمام اعمال انسان بدون ولایت باطل است و مورد نظر خدا نیست ۱۳۱

مولا علی علیه السلام عزیزترین عزیز رسول خداست ۱۳۱

قرآن در مدح و ستایش امام علی علیه السلام نازل شده است ۱۳۳

یار دین و پیامبر و هدایت گری الهی ۱۳۳

بهترین پیامبر و بهترین امامان ۱۳۳

حسادت به امام علی علیه السلام باطل کننده اعمال آدمی ۱۳۵

دوست علی علیه السلام مؤمن باتقوا است و دشمنش بدبخت جنایتکار ۱۳۵

سوره عصر در مورد امام علی علیه السلام است ۱۳۷

ولایت حقیقت رسالت است ۱۳۷

نمیرید مگر مسلمان واقعی ۱۳۷

عذابی دردناک برای منکران ولایت ۱۳۷

پیامبر از نیت منافقان آگاه است میزان اعمال محبت مولاست ۱۳۹

نور خدا و پیامبر صلی الله علیه وآله در وجود مولا علی علیه السلام تا حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ۱۳۹

انکار ولایت و امامت یعنی برگشت به زمان جاهلیت ۱۳۹

کمال صبر و شکر دو ویژگی اهل بیت علیهم السلام ۱۴۱

اسلام خود را به رخ نکشید و بر خدا منت نگذارید ۱۴۱

اشاره به رهبران دروغین و غاصبان حق امام ۱۴۱

بدترین جای جهنم برای غاصبان جایگاه ولایت و امامت است ۱۴۱

خبردادن پیامبر از طومارنویسان و فتنه گران ۱۴۳

امامت تا روز قیامت برای دوازده امام معین شده ۱۴۵

تبلیغ امامت و ولایت بر همگان واجب است به خصوص بر والدین نسبت به فرزندان ۱۴۵

خبردادن پیامبر صلی الله علیه وآله به غصب ولایت ۱۴۵

وعده خداست که جهان در اختیار امام زمان علیه السلام قرار گیرد ۱۴۷

هلاکت برای کسی است که حقیقت (امامت و ولایت) را انکار کند ۱۴۷

سلامتی و رشد و هدایت در اطاعت از ولایت مولا علی علیه السلام ۱۴۹

صراط مستقیم یعنی صراط پیامبر صلی الله علیه وآله و امامان علیهم السلام ۱۴۹

ص: ۷

اهل بیت علیهم السلام همان اولیاء خدا هستند که بیم و اندوهی ندارند ۱۵۱

دشمنان امامان دست های شیطان اند ۱۵۱

شیعه واقعی، دشمنان ولایت را دوست نمی دارد ۱۵۳

پیروان امامان ایمان خود را با ظلم و ستم، خراب نمی کنند ۱۵۳

ورود شیعیان و پیروان امامان به بهشت ۱۵۵

بهشت و روزی بی حساب برای پیروان امامان ۱۵۵

عذاب جهنم برای دشمنان امامان ۱۵۵

دشمنان امامان در جهنم خود را لعن می کنند ۱۵۷

دشمنان ولایت، حرف حق را نمی شنوند و تعقل نمی کنند ۱۵۷

فاصله جایگاه دشمنان امامان و دوستان آن ها ۱۵۹

دشمن اهل بیت علیهم السلام نفرین شده است و دوست آن ها محبوب خداست ۱۵۹

من هشداردهنده ام و علی علیه السلام بشارت دهنده ۱۵۹

امامان از نسل علی علیه السلام هستند ۱۶۱

معرفی امام زمان روحی فداه در خطبه غدیر ۱۶۱

آخرین امام از اهل بیت علیهم السلام ۱۶۱

جهانی شدن دین اسلام توسط امام زمان علیه السلام ۱۶۱

نابودی ظالمان و ستمگران به دست امام زمان علیه السلام ۱۶۱

پیروزی بر مشرکان و هدایت آنان توسط امام زمان علیه السلام ۱۶۱

امام زمان علیه السلام منتقم خون مظلومان و یاور دین خدا ۱۶۳

امام زمان علیه السلام دریای علم و رحمت خدا ۱۶۳

درجه دادن به افراد به اندازه فضیلت و ارزش آنان در حکومت امام زمان علیه السلام ۱۶۳

امام زمان علیه السلام برگزیده و منتخب خدا ۱۶۳

امام زمان علیه السلام وارث تمام علوم ۱۶۳

امام زمان علیه السلام سخنگوی خدا و به پادارنده آیات او ۱۶۳

امام زمان علیه السلام رشید و استوار ۱۶۵

امام زمان علیه السلام صاحب اختیار جهانیان ۱۶۵

انبیاء گذشته مژده ظهور امام زمان علیه السلام را داده اند ۱۶۵

امام زمان علیه السلام آخرین حجت که پس از او حجتی نخواهد آمد ۱۶۵

امام زمان علیه السلام نور خدا و طریق حق ۱۶۵

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را شکستی نیست و بر همگان پیروز است ۱۶۵

امام زمان علیه السلام ولی خدا و داور عدل گستر پروردگار در زمین ۱۶۷

دین را باید از طریق مولا علی علیه السلام فهمید ۱۶۷

دعوت پیامبر صلی الله علیه وآله برای بیعت با امام علی علیه السلام ۱۶۷

بیعت با پیامبر صلی الله علیه وآله و مولا علی علیه السلام بیعت با خداست و پیمان شکنان بیچاره اند ۱۶۹

دستور به حج و عمره و کارهای نیک از روی شوق و اشتیاق ۱۶۹

از آثار حج، بی نیاز شدن و چشم روشنی گرفتن از خداست ۱۶۹

اعمال حج پاک کننده انسان از گناهان ۱۷۱

ص: ۸

عنایت خدا به حاجیان و جبران هزینه های سفرشان ۱۷۱

حج واقعی با دین کامل که همان پذیرش ولایت است درست است ۱۷۱

زیارت فرصتی برای توبه و بازگشت واقعی ۱۷۱

امام علی علیه السلام صاحب اختیار دین و دنیای ما ۱۷۳

من از علی علیه السلام و علی علیه السلام از من است و امامان جوابگوی سؤالات شمایند ۱۷۳

بیعت کنید با امامانی که از من هستند و من از آن هایم ۱۷۳

امامت دوازده امام و حضرت مهدی علیهم السلام تا قیامت ادامه دارد ۱۷۵

حلال و حرام خدا را تغییر ندهید ۱۷۵

نماز و زکات و امر به معروف و نهی از منکر ۱۷۵

سفارش به ولایت در رأس همه امربه معروف هاست ۱۷۷

امر به معروف و نهی از منکر با پذیرش ولایت معنا دارد ۱۷۷

سفارش قرآن به امامت امامان و سفارش پیامبر صلی الله علیه وآله به ثقلین ۱۷۷

تقوا و ترس از قیامت ۱۷۹

زندگی دوباره و حساب و کتاب الهی ۱۷۹

اشاره به جمعیت زیاد حاضر در غدیر و پیمان همگان ۱۷۹

متن پیمان نامه غدیر که همگان قرائت کردند ۱۸۱

آگاه بودن خدا و پیامبرش به زمزمه های شیطانی و حسادت های پنهان ۱۸۳

مهربانی خدا به وفاداران در پیمان ولایت و امامت امامان ۱۸۳

سلام دادن به امام علی علیه السلام با لقب امیرالمؤمنین ۱۸۳

شکر خدا به خاطر نعمت هدایت و ولایت ۱۸۵

فضائل و مناقب امام علی علیه السلام نزد خداست ۱۸۷

سعادت و رستگاری در اطاعت از امامان است ۱۸۷

رستگاری و بهشت برای سبقت گیرندگان در بیعت با امام ۱۸۷

سخن از امامت و ولایت مایه خشنودی خدا ۱۸۷

دعای پیامبر برای مؤمنان به ولایت و نفرین او بر انکارکنندگان کافر ۱۸۹

توضیح دو عبارت از خطبه ۱۹۰

فراز ۱۳ ؛ علت جمع آوردن افعال در آیه ولایت ۱۹۰

فراز ۳۴؛ منظور از ثقل اکبر و اصغر ۱۹۳

فصل چهارم (امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و غدیر) ۱۹۷

معرفی امام زمان علیه السلام و برنامه آن حضرت در خطبه غدیر ۱۹۹

غدیر روز فرج جهانیان است ۲۰۱

تا امام زمان علیه السلام ظهور نکند اطاعت خدا معنا پیدا نمی کند ۲۰۳

پیوند غدیر با ظهور ۲۰۵

به کجا می روید و چرا برنمی گردید؟! ۲۰۶

احیای شب قدر و روز غدیر و تعظیم شعائر الهی با «لبیک یا مهدی» ممکن است ۲۰۹

رأس امر به معروف تبلیغ امام زمان علیه السلام است ۲۱۰

ص: ۹

غدیر عشق ۲۱۱

افتادن نام امام زمان علیه السلام بر زبان ها قبل از ظهور ۲۱۱

تبلیغ امام زمان علیه السلام از صد سال عبادت با ارزش تر است ۲۱۳

لبیک یا صاحب الزمان! ۲۱۴

خدا را شکر که قلبم پر از محبت شماست! ۲۱۶

فصل پنجم (غدیریه) ۲۱۷

غديريه ۲۱۹

فهرست موضوعی ۲۳۶

معرفی آثار ۲۳۷

ص: ۱۰

تقدیم به:

شیعیان امیرمؤمنان علیه السلام و منتظران امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به ویژه روح مرحوم علامه امینی رحمه الله که با عشق و ارادت به اهل بیت علیهم السلام عمری را صرف نگارش کتاب شريف الغدير نمود و نقل می کنند که گاه در گرمای ۵۰ درجه نجف به خاطر شدت گرما یک لنگ به خود می پیچید و در سرداب خانه می نشست و الغدیر را می نوشت.

ص: ۱۱

و او را از این جهت «مهدی» خوانده اند که همه را به سوی حقیقت انسانیت فرا می خواند؛ «فَيَحْكُمُ بَيْنَ أَهْلِ التَّوْرَاةِ بِالتَّوْرَاةِ، وَ بَيْنَ أَهْلِ الْإِنْجِيلِ بِالْإِنْجِيلِ وَ بَيْنَ أَهْلِ الزَّبُورِ بِالزَّبُورِ، وَ بَيْنَ أَهْلِ الْفُرْقَانِ بِالْفُرْقَانِ»؛ (۱) او برای اهل تورات با تورات و برای اهل انجیل با انجیل و برای اهل زبور با زبور و برای اهل قرآن با قرآن هدایتگری می کند.

سلام بر او که معدن سلام و سلامتی است و صلح و دوستی را برای جهانیان به ارمغان می آورد.

جان به فدای آن امامی که بیچارگان را رهایی می بخشد و درماندگان را در می یابد و گره از کار گرفتاران می گشاید و دل های غمدیده را صفا می بخشد.

جان به فدای آن عزیزی که ولایت و محبّتش همه جا را پر کرده و آسمان بر اساس ولایت او برپاست و فرشتگان و مدبّران زمین و آسمان، همه تحت فرمان او هستند و پیامبران الهی به ولایت او مبعوث شده اند تا جایی که نه تنها شیعه بلکه اهل تسنن هم نقل

کرده اند که به رسول خدا صلی الله علیه وآله در معراج گفتند: یا محمد! از پیامبران بپرس که برای چه مبعوث شدهاند؟ حضرت پرسید و آنها پاسخ دادند: «برای گواهی دادن به توحید و اقرار به پیامبری تو و ولایت امیرمؤمنان علی علیه السلام». (۲)

ص: ۱۴

جان به فدای آن سروری که تمام پیامبران به او افتخار نموده اند و حضرت خضر نبی علیه السلام مفتخر است که در رکاب آن حضرت خدمت نماید و حضرت عیسی علیه السلام افتخار آن را دارد که در زمان ظهور به آن حضرت اقتدا کند و آن امام مهربان را یاری نماید. (۱)

همان آقایی که پیامبر رحمت صلی الله علیه وآله او را در خطبه غدیر مکرر معرفی نموده و برای امامت و ولایتش بیعت گرفته است و خدای عزیز او را نه تنها ولی ما زمینیان بلکه ولی و سرپرست و محبوب اهل آسمان ها قرار داده است تا جایی که تصریح نموده اند: «فَهوَ وَلِيُّهُ في سَماواتِه » (۲)

جان به فدای آن سالاری که نور خداست و نور دل همه انبیاء و اولیاست و به ولایت او نور خدا کامل است، اگر در غدیر خداوند عزیز متعال فرمود: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلامَ دِينا»؛ (۳) اكمال دين به ولایت اهل بیت علیهم السلام است که با ظهور حضرت ولی عصر ؟ روحی؟ به صورت علنی و کامل نشان داده می شود تا جایی که در ذیل آیه شریفه « وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ» امام صادق علیه السلام می فرمایند: « وَ اللهُ مُتِمُّ نُورِهِ بِوَلَايَةِ الْقَائِمِ عجل الله تعالی فرجه الشریف وَ لَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ بِوَلَايَةِ عَلِيّ علیه السلام» (۴)

ص: ۱۵

و خدا نورش را با ولایت قائم آل محمد صلى الله عليه وسلم تمام می کند ولو کافران از ولایت مولا علیه السلام خوششان نیاید.

او حقیقت غدیر است و او چشمه جوشان ولایت است و ولایتش همه ذرات هستی و ماسوی الله را فرا گرفته و مایه آرامش جهانیان

است و اگر کسی خودش را از این بحر رحمت و نور فروزان دور می کند تیرگی و بدبختی و بیچارگی خودش است وگرنه چه معنا دارد که انسان از روشنایی فرار کند، چه معنا دارد که تشنه ای از آب خوشش نیاید و خسته ای از آرامش بگریزد؟

او چشمه حیات است و ما تشنگان آب حیاتش، او کشتی نجات است و ما گرفتاران و ره جویان نجاتش و او دست خداست و ما افتادگان سر راهش پس بر ماست که او را بیابیم و ولایتش را بپذیریم و با ولایتش به همه خوبی ها برسیم.

این کتاب، بیان کننده پیوند غدیر تا ظهور است. تمام تیرگی ها و گرفتاری های عالم به خاطر بی وفایی به غدیر است همان طور که امام صادق علیه السلام فرمودند: «تا روز قیامت به اندازه خون حجامت، خونی در اسلام ریخته نشود و ظلمی صورت نپذیرد و مال حرامی کسب نگردد و عمل زشت و فحشایی انجام نگیرد مگر این که همه به گردن آن هاست (که پیمان غدیر را شکستند و جای ولایت را غصب کردند) و ما از بزرگ و کوچکمان می خواهیم که آنان را لعن

ص: ۱۶

کنند و از آنها بیزار باشند.» (۱) پس تنها راه نجات از تمام فسادها و تیرگی ها برگشت به پیمان غدیر و بیعت با ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشريف است. ما به خورشید پشت کرده ایم و دنبال سایهی خود در حال دویدنیم و هرگز به سایهی خود نمی رسیم در حالی که اگر به سوی خورشید ولایت رو کنیم سایه ی ما که همان آرزوهای ماست پشت سر ما افتاده و هر چه به سمت خورشید پیش رویم خودش به دنبال ما می آید. راه نجات و سعادت ما رو کردن به خورشید آل محمد صلی الله علیه وآله است.

اگر الان پیامبر عزیز صلی الله علیه وآله قرار باشد برنامه ی غدیر را تکرار کند قطعا در حضور امیرمؤمنان علیه السلام و تمام امامان علیهم السلام دست حضرت حجت بن الحسن؟ روحی؟ را بلند می کند و از همه می خواهد که با او بیعت کنند چون در حال حاضر ولی عصر و صاحب امر و امام زمان ما، وجود نازنین حضرت مهدی علیه السلام است. پس اگر ما می خواهیم غدیر را احیا کنیم، و اگر خواهان برافراشتن پرچم ولایتیم و دوست داریم مولای عزیزمان حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را از خود خشنود نماییم راهش بیعت با امام زمان علیه السلام و تبلیغ نام و یاد او و زمینه سازی برای ظهور ایشان است. وقت آن است که دریابیم بیعت با ولایت در زمان ما یعنی بیعت با امام زمان علیه السلام و تبلیغ غدیر در زمان ما یعنی تبلیغ امام زمان علیه السلام و طبق فرموده پیامبر

ص: ۱۷

مهربان عجل الله تعالی فرجه الشریف در خطبه غدیر این تبلیغ بر همگان واجب است.

لازم به ذکر است حقیقت غدیر که ولایت است همچون نماز مقدماتی دارد، اگر مقدمات نماز وضو و طهارت است مقدمه غدیر هم عرفه و قربان است و ما در این کتاب از سکوی عرفه که عرفان و معرفت است به سوی آسمان ولایت، پر می گشاییم و با بال اخلاص و عشق و بندگی به سوی کهکشان ظهور و سربازی امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف پرواز می کنیم. امیدوارم این کتاب برای دلدادگان امیرمؤمنان علیه السلام و محبّان امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف مفید باشد و خدای عزیز به حق چهارده نور پاکش ما را از باوفایان به پیمان امامت و ولایت قرار دهد. تابستان ۱۳۹۸، ابوالفضل سبزی

ص: ۱۸

ص: ۲۰

فکری فرو می برند به طوری که اشخاص فریب خورده، گاهی اوقات تا بخواهند از دست اندازی فکری بیرون بیایند عمرشان گذشته است.

آیا خالقی که ما را خلق کرده خودش به فکر تربیت فکری ما نبوده است؟ آیا خودش راهی برای رسیدن به شناخت صحیح ترسیم نکرده و ما را به حال خود رها کرده است؟

خدای عزیز در قرآن کریم می فرماید :

«أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى»؛ (۱) «آیا انسان گمان می کند که ما او را (بدون راهنما و بدون برنامه) به حال خود رها کرده ایم؟!» خیر، هرگز این طور نیست، بلکه خدای عزیز انبیاء و امامان و کتب آسمانی را فرستاده و شناخت و عرفان حقیقی را از طریق فرستادگان معصوم خود به ما رسانده تا نیاز به القاءات مسموم افراد غیر معصوم نداشته باشیم. پس عرفان واقعی همان معرفتی است که معصومان علیهم السلام به ما القاء کنند و غیر از آن، هر چه هست حدس و گمان است و قابل اعتماد نیست. با این توضیح بسیار تأسف بار است که خیلی ها در زمان ما پیرامون مسائل دنیایی خود تحقیق می کنند اما با وجود امکانات تحقیقی روز و دسترسی آسان به کتاب ها و علما و اندیشمندان، در مورد دین و عقیده خود تحقیقی نمی کنند؟! مثلا در مورد این که چه نوع لباسی بپوشند تحقیق

ص: ۲۲

می کنند، اما در مورد تغذیه روح و خوراک فکرشان تحقیقی نمی کنند و به آن اهمیت نمی دهند!

به نظر من قدم اول برای شخصی که می خواهد به حقیقت برسد اهمیت دادن به روح و تحقیق پیرامون دین و عقیده اش می باشد، همچنین قدم اوّل برای کسی که می خواهد سرباز امام عصر ؟ روحی؟ باشد همین است. اهل بیت علیهم السلام مکرر سفارش کرده اند که دین خود را با فهم و بصیرت و تحقیق بپذیرید، مثلا امام باقر علیه السلام فرموده اند: «کمال انسان و بلکه تمام کمالات در سه چیز است: اوّل تفقه در دین، دوم: تقدیر معیشت که همان تدبیر در زندگی و برنامه ریزی برای امور مادی و معنوی خود و خانواده است، و سوم: استقامت در سختی ها.» (۱)

بنابراین طبق فرموده امام باقر علیه السلام اولین پایه کمال انسان، فقاهت در دین است، فقاهت یعنی فهمیدن عمیق و دقیق، یعنی اگر دین دار هستی دین دار فهیم باش، دین و عقاید و باورهایت را بفهم و با درک و فهم و اندیشه خدا را بندگی کن. هر کاری می کنی بر اساس فهم درست دینی باشد زیرا خود اهل بیت علیهم السلام فرموده اند: «الفقه وعاء العَمَل» (۲) یعنی عملت را در ظرف فقاهت و فهم قرار بده و به عبارت دیگر کارهایت فهیمانه و دین محور باشد.

ص: ۲۳

ندارد.» (1)

چون ظرف کوچک و محدود فکر ما ظرفیت درک معرفت خدای نامحدود را ندارد، (2) و ما نباید در ذات خدا فکر کنیم بلکه باید در صفات و آیات پرورگار بیندیشیم.

عرفان یعنی نشستن در کلاس درس امام باقر و امام صادق علیهما السلام که معدن کوثر و معرفت اند نه پیروی از کسانی که عقاید خود را از منبع قرآن و عترت دریافت نمی کنند و به افکار غیر معصومین تکیه می کنند یا با صوفی گری و انحرافات واضحی که دارند خود را عارف بالله می خوانند!

سلمان محمدی» (۱) ولی اگر بدون شناخت به عرصه غدیر پا نهد شخصی همچون حارث فهری می شود که به ولایت امیرمؤمنان علیه السلام از روی بغض و حسد نگاه می کند و حتی در مقابل پیامبر خدا صلی الله علیه وآله نیز می ایستد و معترضانه می گوید: «خدایا! اگر واقعاً آنچه محمد می گوید حق است و از جانب توست، سنگی از آسمان بر من ببار یا عذاب دردناکی بر من بفرست!» و در همان حال سنگی از آسمان به سوی او می آید و او را هلاک می کند. (۲)

اگر با معرفت وارد غدیر شوی می شوی مقداد که همواره چشم و گوش به فرمان امام زمان علیه السلام داری و یک لحظه از مولا و اطاعتش غافل نمی شوی همان طور که در مورد مقداد فرموده اند:

«مقداد بن أسود رحمه الله همواره دست بر قبضه ی شمشیر و چشم در چشم مولا علی علیه السلام منتظر امر آن حضرت بود» و او را از مطیع ترین یاران مولا خوانده اند. (۳)

او آنچنان ذوب در ولایت بود که نامش رمزی برای استجابت دعا در درگاه خدا شد تا جایی که وقتی جابر بن عبدالله انصاری درباره سلمان، مقداد و ابوذر از پیامبر صلی الله علیه وآله سؤال کرد و حضرت در مورد هر کدام سخنانی گفتند در مورد مقداد نیز فرمودند: «مقداد از ماست. خداوند دشمن است با کسی که دشمن اوست

ص: ۲۶

و دوست است با کسی که دوست اوست. ای جابر! هرگاه خواستی دعایی کنی و مستجاب شود، خدا را به نام سلمان و مقداد و ابوذر بخوان، زیرا این نام ها نزد پروردگار، از بهترین ها هستند.» (۱)

اگر انسان، با معرفت به سوی غدیر برود نتیجه اش می شود ابوذر که وقتی با امام زمانش دست می دهد تا آخرین نفس، پای بیعت خود می ماند تا جایی که حتی وقتی او را در بیابان بی آب و علف تبعید می کنند تا لحظه آخر علی علی می گوید و دست از مولای خود برنمی دارد اما انسانی که بی معرفت وارد غدیر شود می شود همان «بخ بخ: گفتن های توخالی و پوشالی که پس از مدتی کوتاه به دشمنی و حسادت و کفر و نفاق مبدل می گردد.

اگر با معرفت بیایی این گونه است ولی اگر بی معرفت وارد حریم پیغمبر و امام شوی بر شتر سرخ موی هوای نفس خود و دیگران سوار می شوی و به روی امام زمانت تیغ می کشی.

اگر با معرفت وارد شوی می شوی اویس قرن که ندیده به پیامبر و دین و قرآن و ولایت ایمان آورد و پیامبر صلی الله علیه وآله با کمال عشق رو به يمن می کرد و می فرمود: «بوی بهشت از سوی یمن می وزد و من چقدر مشتاق دیدنت هستم ای اویس قرن!» (۲) اما اگر بی معرفت وارد شوی می شوی همان صاحبان ریش و تسبیح و محرابی که با

ص: ۲۷

جیرینگ جیرینگ درهم و دینار معاویه امام خود را فروختند و به سپاه معاویه پیوستند.

پس عزیزم در این وادی با معرفت بیا که مولایمان امیرالمومنین علیه السلام فرموده است: «شِمَّةٌ مِنَ المَعرِفَةِ خَيْرٌ مِن كَثِيرِ العَمَل ؛ یک جو معرفت داشتن بهتر است از سال ها عمل بدون معرفت!» (۱) با معرفت بیا که غدیر، وادی معرفت است، با معرفت بیا که خدا حبيب العارفین است، با معرفت بیا تا شیرینی بندگی و طعم زندگی را بچشی، آن هم چنان معرفتی که امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: «مَعرِفَتى بِالنّورانيّة معرفةُ الله عَزَّوَجَلّ» (۲) اگر این معرفت را به دست آوری و امام زمانت را درست بشناسی غرق معرفت و نور خدا می شوی، اگر به این عرفان برسی از لشکر جهل بیرون می آیی و همچون حُر صدای امام زمانت را میشنوی و تا ابد نامت در کنار مولایت، غرق سلام و درود خواهد بود.

اگر انسان با معرفت به سوی غدیر برود می فهمد که این جا چشمه سار عشق است، چشمه سار دلدادگی و محبت است، اینجاست که انسان با دست دادن به ارباب دل خویش می تواند در آسمان بندگی پروردگار پرواز کند و به تمام زیبایی ها دست یابد.

ص: ۲۸

و زیبایی ها را در جهان منتشر می کند و اوست که انتقام خون مظلومان عالم به خصوص حضرت سیدالشهداء علیه السلام را می گیرد، او کسی است که دعایش مستجاب است، او سرور مخلوقات عالم و صاحب همه خوبی ها و پاکی هاست، او فرزند محمد مصطفی صلی الله علیه وآله و علی مرتضی علیه السلام و خدیجه کبری علیها السلام و فاطمه زهرا علیها السلام است، وقتی این ویژگی ها را یاد می کنیم ناخودآگاه به آن حضرت عرض می کنیم: « بأبى أنْتَ وَ أُمّى وَ نَفْسي لَك الوقاءُ وَالحِمی» یعنی آقا جان! خودم و پدر و مادر و بچه هایم به فدایتان» (۱)

آری! وقتی ما بشناسیم که آن آقا چه آقایی است و چه ویژگی هایی دارد حاضریم خود را فدای آن حضرت کنیم، این نتیجه شناختاست، در سراسر دنیا هر آدمی که فطرتش زنده باشد وقتی امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را بشناسد و کمی از زیبایی های وجود آن حضرت را درک کند حتی اگر مسلمان نباشد با تمام وجود حاضر است خودش را فدای آن عزیز کند. شناخت و معرفت خیلی مهم است، حتی شناخت خدا نیز باید در مسیر ولایت باشد، اگر کسی خدا را از طریق ولایت اهل بیت علیهم السلام که باب الله هستند بشناسد حاضر است جان خود را بدهد تا به رضایت و خشنودی پروردگار عزیزش دست یابد، البته در دنیا خیلی ها هستند که حاضرند جان خود را قربانی کنند اما تحت ولایت نیستند مثل خوارج و داعشی ها و امثال آن ها که این جان

ص: ۳۰

دادن ها در مسیر باطل است. پس شناخت باید از طریق ولایت باشد تا اگر جان هم می دهی در مسیر درست و ماندگار باشد. اصلاً عرفه هست تا راه گم نشود، غدیر هست تا راه گم نشود، اگر جان را برای ولایت بدهی ارزش دارد و الا خیلی ها در رکاب عمر سعد جان دادند!

در خدمت سیدالشهداء علیه السلام جان دادن ارزش دارد، این جان دادن آنقدر گرانبهاست که اولیاء الهی هر روز آرزو می کنند و می گویند: « وَ اجْعَلْنا مِنَ الْمُسْتَشْهَدينَ بَيْنَ يَدَيْهِ»؛ خدایا ما را از شهیدان در رکاب امام زمانمان قرار بده.

همه آرزویم این شد، که به دامنت نهم سر *** وَنهم به روی چشمم کمی از غبار این در

نبود به شعر سبزی به جز از تو منتهایی *** که تو اوّلی و آخر، تو امام و مقتدایی

یا با آبروی دیگران بازی کند یا دل دیگران را بشکند این نماز برای چنین شخصی که تقوا را رعایت نمی کند هیچ گونه تقربی حاصل نمی کند یا مثلا طبق فرموده امام صادق علیه السلام که فرمود: «مَن نَظَرَ إِلى أَبَوَيهِ نَظَرَ ماقِتٍ وَ هُما ظَالِمانِ لَهُ، لَم يَقبَلِ اللَّهُ لَهُ صَلاةً»، (۱) اگر کسی به چهره پدر و مادرش با تندی و کینه نگاه کند خدا نماز او را قبول نمی کند. پس با این بی تقوایی ها، نماز انسان، بال معراج و پرواز او نمی شود چون خود اهل بیت علیهم السلام به صراحت فرموده اند: «نماز مایه تقرّب برای کسانی است که تقوا را رعایت می کنند» و خدای عزیز به صراحت فرموده: « يَتَقَبَّلُ اللهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ»؛ (۲) خدا عمل اهل تقوا را می پذیرد، پس نمازی که با بی تقوایی همراه باشد پذیرفته نیست. یکی دیگر از شرایط پذیرش نماز و بلکه سایر اعمال، ولایت است، یعنی با ولایت اهل بیت علیهم السلام است که نماز انسان قبول می شود.

پس اگر فرموده اند: «اَلصَّلاةُ عَمودُ الدِّين، فَإِنْ قُبِلَتْ قُبِلَ مَا سِوَاهَا وَ إِنْ رُدَّتْ رُدَّ مَا سِوَاهَا؛ نماز پایه و ستون دین است، اگر در درگاه الهی قبول شود، سایر اعمال انسان نیز پذیرفته می شود و اگر قبول نشود همه حسنات و اعمال دیگر نیز مردود است» (۳)

منظور این است که اگر ولایت باشد این نماز ما پذیرفته می شود و به دنبال آن بقیه ی اعمال ما نیز قبول می شود ولی اگر ولایت

ص: ۳۳

نباشد نماز هم پذیرفته نمی شود و لذا سایر اعمال هم قبول نمی شود. این مطلب در روایات متعدد ثابت است، از جمله وقتی از امام سجاد علیه السلام پرسیدند که سبب قبولی نماز چیست؟ حضرت به صراحت فرمودند: « ولايتُنا وَالبَراءَةُ مِن أعدائنا؛ ولايت ما و برائت از دشمنان ما سبب قبولی نماز است.» (۱)

در روایت دیگری عبد الحميد بن ابو العلاء می گوید: «در مسجد الحرام چشمم به امام صادق علیه السلام افتاد که در حال سجده بود. خیلی منتظر ماندم و سجده ایشان طولانی شد. برخاستم و چند رکعت نماز خواندم ولی حضرت همچنان در حال سجده بود. از همراه ایشان پرسیدم: امام علیه السلام چند وقت است که به سجده رفته؟ او گفت: پیش از آنکه شما به نزد ما بیایی حضرت به سجده رفته است. همین که امام علیه السلام صدای مرا شنید سر از سجده برداشت و فرمود: «ای ابا محمد! نزد من بیا» من نزدیک حضرت رفتم و سلام دادم، حضرت سلام داد و فرمود: «ای ابا محمّد! به خدا سوگند اگر شیطان پس از آن نافرمانی و تکبّری که کرده به اندازه عمر دنیا برای خداوند سجده کند سودی برایش نخواهد داشت و خدا سجده او را قبول نمی کند مگر این که طبق دستور خدا در برابر آدم به سجده افتد. همین گونه است حال این امت گنه کار که پس از پیامبر صلی الله علیه وآله در مورد امام و رهبری که آن حضرت برایشان معین کرد به فتنه

ص: ۳۴

افتادند. پس خدای تعالی عملی از آنها را نمی پذیرد و حسنه ای از آن ها را بالا نمی برد مگر از همان مسیری به درگاهش روند که او مقرر کرده، و از همان امامی پیروی کنند که به پیروی از او مأمور شده اند، و از همان دری که خدا و پیامبر به روی آن ها گشوده اند درآیند.» آنگاه حضرت فرمود: «يَا أَبَا مُحَمَّدٍ إِنَّ اللَّهَ افْتَرَضَ عَلَى أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ خَمْسَ فَرَائِضَ الصَّلَاةَ وَالزَّكَاةَ وَالصِّيَامَ وَ الْحَجَّ وَ وَلَايَتَنَا فَرَخَّصَ لَهُمْ فِي أَشْيَاءَ مِنَ الْفَرَائِضِ الْأَرْبَعَةِ وَلَمْ يُرَخّصْ لِأَحَدٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ فِي تَرْكِ وَلاَيَتِنَا لَا وَ اللَّهِ مَا فِيهَا رُخْصَةٌ؛ اى ابا محمد! همانا خداوند عزیز پنج فریضه را بر امت پیامبرش واجب ساخته است: نماز، زکات، روزه، حج و ولایت ما، و در چهار فریضه اول به ایشان رخصت هایی داده ولی در ترک ولایت ما برای هیچ یک از مسلمانان رخصتی داده نشده است، نه! به خدا سوگند در ترک ولایت ما رخصتی نیست.» (۱)

همچنین در روایتی دیگر امام صادق علیه السلام فرمودند: «فإن أقر بولايتنا ثمَّ ماتَ عَليها قُبِلَت مِنهُ صَلاتُه وصومُه وزَكاتُه وحَبُّه ، وإن لَم يُقرَّ بولايتنا بَينَ يَدي الله جل جلاله لَم يَقبل اللهُ عزَّ وجل مِنهُ شيئاً من أعماله؛ اگر کسی به ولایت ما اقرار کند و با این عقیده بمیرد خدا نماز و روزه و زکات و حجّش را قبول می کند ولی اگر در درگاه خدا به ولایت ما اقرار نکند هیچ یک از اعمالش پذیرفته

ص: ۳۵

نیست.» (۱)

با توجه به این روایات و روایات فراوان دیگر خدای عزیز هیچ عمل نیکی از ما را نمی پذیرد مگر اینکه مهر محبت و ولایت امام زمان روحی فداه برآن ثبت شده باشد و در مورد هر چیزی کوتاه بیاید و تخفیف دهد در مورد امامت و ولایت تخفیفی نخواهد داد.

اصلا حقیقت دین امام زمان علیه السلام است، قبله دل و صراط مستقیم و آن وجودی که انسان را به خدا می رساند، امام زمان علیه السلام است، همان طور که مولا علی علیه السلام می فرمایند: «أَنَا صِراط اللهِ المُستَقيمُ؛ من راه مستقیم خداوندم» (۲) ، باب رسیدن به خدا امام زمان علیه السلام است، اگر خدا دعوت به دین کرده در واقع دعوت به ولایت نموده، اگر ما را به مسجدش فراخوانده در واقع صاحب مسجد امام ماست و خدا ما را به سوی امامان علیهم السلام فراخوانده است همان طور که مولا علی علیه السلام فرمودند: منظور از مساجد من هستم» (۳) اگر دعوت به نماز کرده، حقیقت نماز، ولایت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است همان طور که مولا امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:

«أنَا صَلاةُ المؤمِن؛ من نماز مؤمنينم» (۴) و فرمود: «أَنَا حَيَّ عَلَى

ص: ۳۶

الصَّلاة» (۱) و اگر از ما خواسته که نماز را اقامه کنیم و به پا داریم منظور اقامه ولایت امام زمان علیه السلام است که امام باقر علیه السلام فرمود: «فَمَن أَقامَ وِلايَتى فَقَد أقامَ الصَّلاة ؛ کسی که ولایت مرا به پا دارد نماز را به پا داشته است.» (۲) اگر ما را به حج فرا خوانده، تمام و کمال حج را وصال و پیوند با امام زمان علیه السلام قرار داده تا جایی که امام صادق علیه السلام می فرماید: «تَمامُ الحَجَّ لِقاء الإمام» (۳)، و اگر از ما خواسته تا دور کعبه بگردیم و طواف نماییم در واقع از ما خواسته که دور ولایت و دور امام زمانمان بگردیم، همان گونه که حضرت زهرا علیها السلام به نقل از پیغمبر رحمت صلى الله عليه وسلم فرمود: «مَثلُ الْأَمامِ مَثَلُ الْكَعْبَةِ، اذ تُوْتى وَلَا تَأْتِی؛ امام همچون کعبه است که مردم باید به سویش حرکت کنند، نه این که او به جانب مردم رود.» (۴) و پیامبر عزیز صلى الله عليه وسلم رو به مولا علی علیه السلام فرمود: «مَثَلُكُمْ يَا عَلِيُّ مَثَلُ بَيْتِ اللَّهِ الْحَرَامِ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً فَمَنْ أَحَبَّكُمْ وَ وَالاكُمْ كَانَ آمِناً مِنْ عَذَابِ النَّارِ وَ مَنْ أَبْغَضَكُمْ أُلْقِيَ فِى النَّار؛ اى على جان! مثل شما در میان مردم مثل بیت الله الحرام است که هرکس در آن داخل شود در امان است؛ پس هرکس شما را دوست بدارد و ولایت شما را بپذیرد از عذاب آتش در

ص: ۳۷

امان است و هر که با شما دشمنی کند، در آتش انداخته شود.» (۱)

پس اگر کسی دور خانه خدا بگردد و حج به جا آورد ولی امام زمانش را نشناسد هیچ خیری برای او نیست زیرا تمام عبادات و اعمال ما در گرو شناخت اهل بیت علیهم السلام است تا جایی که امام صادق علیه السلام فرمودند: «مَنْ أَمَّ هَذَا الْبَيْتَ وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُ الْبَيْتُ الَّذِي أَمَرَهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ وَ عَرَفَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ حَقَّ مَعْرِفَتِنَا كَانَ آمِناً فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ؛ کسی که قصد زیارت خانه خدا را نماید در حالی که می داند این خانه ای است که خدای عزّوجل به آن امر کرده است و ما اهل بیت را آنگونه که حق شناخت ماست بشناسد، در دنیا و آخرت در امان است.» (۲)

و به طور کلی کسی که دلش با اهل بیت علیهم السلام نباشد اصلا حجش پذیرفته نیست همان طور که امام باقر علیه السلام فرمود: «فَنَحْنُ وَ اللَّهِ دَعْوَةُ إِبْرَاهِيمَ الَّتِي مَنْ هَوَانَا قَلْبُهُ قُبِلَتْ حَجَّتُهُ وَإِلَّا فَلَا؛ به خدا قسم ما همان دعوتی هستیم که خدا به ابراهیم علیه السلام امر نمود مردم را به سویش دعوت کن، پس کسی که دلش خواهان ما باشد حجّش قبول است و الا قبول نیست.» (۳)

بنابراین بسیار واضح است که زیر چتر ولایت، تمام اعمال ما ارزش پیدا می کند و ما اگر می خواهیم که نماز و روزه و حج و انفاق

ص: ۳۸

ما پذیرفته شود و اعمال ما بالا رود و ما را به قرب خدا برساند راهش وصل شدن به امام زمان روحی فداه است. باید دل به مولا دهیم، باید غدیری شویم، باید امام زمانی شویم تا خدا ما را در درگاه خودش بپذیرد و اسم ما هم جزء مقربان درگاهش بنگارد.

به هر حال عید قربان، عید تقرب به خداست و این تقرّب با پاکی و تقوا حاصل می شود و رمز گشایش درب های آسمان برای کسی که می خواهد به آسمان قرب خدا پرواز کند پذیرش ولایت اهل بیت علیهم السلام و انس و تقرّب به آن هاست، همان طور که امام هادی علیه السلام به صراحت می فرمایند: « مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِكُمْ وَ مَنْ وَحْدَهُ قَبِلَ عَنْكُمْ وَ مَنْ قَصَدَهُ تَوَجَّهَ بِكُم» (۱) یعنی هر کس بخواهد به خدا و قُرب و معرفت او برسد باید این عرفان و تقرّب را از در خانه اهل بيت علیهم السلام بجوید و اگر می خواهد به توحید برسد باید عقایدش را از اهل بیت علیهم السلام بپذیرد و هر کس که قصد و آهنگ پرواز در آسمان بندگی خدا را نماید باید به اهل بیت علیهم السلام روی آورد.

بنابراین اگر ما بخواهیم به چشمه سار غدیر برسیم باید تمام کارهایمان در جهت تقرّب به خدا باشد و از گذرگاه قربان شدن در راه دین و امامت و ولایت بگذریم، باید حاضر شویم از خود بگذریم تا به خدا برسیم، باید از هوا بگذریم تا به خدا برسیم، باید خویش را قربانی کنیم و تمام وجودمان را به پای دوست بریزیم تا

ص: ۳۹

به لقاء دوست نائل گردیم. رمز وصال دوست، قربان نمودن هوا و هوس هاست، از عالمی پرسیدند تا بهشت چند قدم راه است؟ او گفت: یک قدم بیش نیست، قدم اوّل را روی هوای نفست بگذار، قدم دوم در بهشت است.

ای دیده ز دیده ها گذر کن *** با دیده دل دمی نظر کن

دیدار رخ عزیز زهرا *** بهتر ز تمام دیدنی ها

گر دل برسد به وصل کویش *** بهتر ز نظر به رنگ و رویش

گر وصل جمال شاه جویی *** باید به رهش تو راه پویی

گر خواه دل تو وصل ماه است *** با غیر، نشستنت گناه است

بگذر ز زمین، سما تو بگزین *** اندر پس پرده زمین بین

بر بال براق جان تو بنشین *** دنیا بنگر به دیده دین

کوچک منگر حقیر مشمار *** این مردم ساده خطاکار

خود را ز همه حقیرتر دان *** تا پر بکشد تو را دل و جان

هر کس به توهم بزرگی است *** کوچک تر از او دگر کسی نیست

ص: ۴۱

دارای دل و پر و بصر باش *** بر نفس خودت امیر و سر باش

گر در قفس خودت اسیری *** در مُرده دلی خود بمیری

بشنیده ام از امام کاظم *** پندی که همیشه هست لازم

هر کس که اسیر نفس و خاک است *** نامرده در این جهان هلاک است

و آن کس که طلب کند ریاست *** او نیز فتد در این هلاکت

در وادی عشق حضرت یار *** باید که کنی دو دیده بیدار

هم دیده سر نبایدت کور *** هم دیده دل ببایدت نور

خیر دو جهان در این دو کار است *** هر کس شنود کنار یار است

با حُبّ امام و با کلامش *** برگیر دمی تو از مرامش

با دیده و با دل و زبان آی *** در خیمه سبز عاشقان آی

ص: ۴۲

نام تو کنار یار زیباست *** جای دل تو میان دریاست

حیف است که در صدف بمانی *** باید تو حدیث جان بخوانی

برخیز و دلت بزن به دریا *** خود را برسان کنار مولا

برخیز و رضایتش طلب کن *** خیر دو جهان ز ما اكتسب کن

بابا به خدا بهشت اینجاست *** زیبایی سرنوشت اینجاست

دل دل مکن و بیا چو سلمان *** با عشق علی بشو مسلمان

دل دل مکن و بیا چو بوذر *** از خواب گران نفس بگذر

بگذر که پرت گشوده گردد *** نامت به سما ستوده گردد

بگذر که جمال حق ببینی *** اندر دل آسمان نشینی

بگذر که وصال حق چنین است *** آیین تمام مخلصین است

ص: ۴۳

ای شاه تر از شهان عالم *** ای ماه تر از مهان عالم

از خوب تر از تمام خوبان *** ضرب المثل خدای سبحان

برگیر تو دست سادگان را *** افتاده ترین فتادگان را

در فقرترین فقيرها را *** در حصرترین اسیرها را

بیمارترین مریض ها را *** بیچاره ترین عزيزها را

ما گر چه فتاده و مریضیم *** لیکن بَرِ تو همه عزیزیم

دریاب تو شیعیانت آقا *** این بارقه های جانت آقا

دریاب که ما دم حطیمیم *** ایتام تر از همه يتيميم

در غفلت و خواب اگر خزیدیم *** در کعبه عشقت آرمیدیم

برگیر پدر تو دست ما را *** تغییر بده تو هست ما را

ص: ۴۴

آقا ز کرم به ما نظر کن *** از عمر تباه ما گذر کن

آینده جهان ز عاشقان است *** صد شکر دلم اسیر جان است

این دل نرسد به پای خوبان *** صد شکرش اگر پذیرد این جان

سبزی نرسد به پایت آقا *** دست تو نوازد این گدا را (1)

هرگز خاموشی ندارد، همان خورشیدی که اولین آفریده خداست و پیامبر رحمت صلی الله علیه وآله در مورد آن فرمود: «أَوَّلُ مَا خَلَقَ اللَّهُ نُورِي فَفَتَقَ مِنْهُ نُورَ عَلِي ثُمَّ خَلَقَ الْعَرْشَ وَاللَّوْحَ وَالشَّمْسَ وَضَوْءَ النَّهَارِ وَ نُورَ الْأَبْصَارِ وَالْعَقْلَ وَ الْمَعْرِفَةَ » (۱) اولین آفریده خدا همین نور ولایت بود، نور محمد و آل محمد صلی الله علیه وآله، نور انسان کامل و با نور او جهان هستی روشن شد، اینگونه نبود که اول خورشید و ماه و نور مادی باشد بلکه اول نور انسان کامل خلق شد و تمام آفرینش از نور انسان کامل و به خاطر انسان کامل آفریده شد و تا ابد برنامه ی خدا این شد که تمام مخلوقات، نور خود را از انسان کامل دریافت کنند. این نور از روز اول قبلهٔ تمام قلب ها شد و خدا آن را محور و الگو و بلکه قله تمام کمالات و خوبی ها قرار داد و مسیر آفرینش را به سوی این محور و قلّه تنظیم نمود. البته این الگو آن طور نیست که خودش در جا ثابت باشد بلکه با سرعتی غیر قابل تصور ما به سوی خدا و رضای او در حرکت است و در عین حال هر لحظه هادی و راهنمای سایر مخلوقات به سمت بندگی خدا و کمالات انسانی است. خدا خواسته که اهل بیت علیهم السلام و ولایت آن بزرگواران معدن همه خیرات و خوبی ها باشند و هر که اراده کند که به خیر و خوبی و یا دانش و نور و فضل و کمالی دست یابد باید از معدن خیرات اهل بیت علیهم السلام به این خوبی ها دست پیدا کند. این قله سعادت و

ص: ۴۶

کمال را خدا از روز ازل تقدیر نموده و به آفرینش عرضه کرده است و در عالم ذر این قبله کمال و سعادت را نشان داده و بر حرکت به سوی این قبله از همگان تعهد گرفته است و در این زمینه روایات فراوان است که ما در کتاب سفر به عالم ارواح و عالم ذر این روایات را نقل نموده ایم. به عنوان نمونه در روایتی می خوانیم: « أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ لِعَلِي علیه السلام : أَنْتَ الَّذِي احْتَجَ اللَّهُ بِكَ فِي ابْتِدَائِهِ الْخَلْقَ حَيْثُ أَقَامَهُمْ أَشْبَاحاً، فَقَالَ لَهُمْ: أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا: بَلَى، قَالَ: وَ مُحَمَّدٌ رَسُولِى قَالُوا: بَلَى، قَالَ: وَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَصِيِّي فَأَبَى الْخَلْقُ جَمِيعاً إِلَّا اسْتِكْبَاراً وَ عَتَوْا مِنْ وَلَايتك إلَّا نَفَرٌ قَلِيلٌ، وَهُمْ أَقَلُ الْقَلِيل، وَ هُمْ أَصْحَابُ الْيَمِينِ»؛ وجود مبارک پیامبر مهربان صلى الله عليه وسلم به مولا علی علیه السلام فرمود: «علی جان! تو آن کسی هستی که خداوند در ابتدای آفرینش انسان ها یعنی در آن موقعی که به صورت سایه و شبح بودند، با تو بر آنها حجّت و دلیل آورد و به آنها فرمود: «آیا من پروردگار شما نیستم»؟ گفتند: «بلی هستی»، فرمود: «آیا محمد صلى الله عليه وسلم فرستاده ی من نیست»؟ گفتند: «بلی، هست» و فرمود: «آیا امیرالمؤمنین علی علیه السلام جانشین من نیست»؟ اما مردم از روی تکبّر و نافرمانی از ولایت تو سرپیچی نمودند به جز افراد کمی که از کم هم کمترند و آن ها همان اصحاب یمین هستند» (۱)

پس سعادت دنیا و آخرت برای کسی است که تمام زندگی و روح

ص: ۴۷

و روان خود را در جهت ولایت تنظیم کند و مسیر حرکتش به سمت قله دلدادگی و اطاعت خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام باشد.

مردم بنده خدا می شوند...» (۱)

و جالب اینجاست که پیامبر همین پیمان عالم ذر را در روز عید غدیر از مردم گرفت و به نوعی روز غدیر تجدید عهد و پیمان عالم ذر بود.

در روایت دیگر پیامبر عزیز صلى الله عليه وسلم فرمودند: «مَا تَكَامَلَتِ النّبُوَّةُ لِ لِنَبِيِّ فِي الْأَظِلَّةِ حَتَّى عُرِضَتْ عَلَيْهِ وَلَايَتِي وَ وَلَايَةُ أَهْلِ بَيْتِي وَ مَثْلُوا لَهُ فَأَقَرُوا بِطَاعَتِهِمْ وَوَلَايَتِهِمْ. » (۲) : «نبوت هیچ پیامبری در عالم اظله تکمیل نشد مگر اینکه ولایت من و ولایت اهل بیتم بر او عرضه شد و تمثال آن ها برای آن پیامبر مجسم شد و تمام پیامبران، به اطاعت و ولایت اهل بیت علیهم السلام اقرار نمودند.»

همچنین در تفسیر آیه شریفه «وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ النَّبِيِّينَ لَمَا آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتابِ وَ حِكْمَةٍ ثُمَّ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ» روایات متعدد نقل شده که خدا از تمام انبیاء میثاق گرفته تا اهل بیت علیهم السلام را یاری کنند. (۳) در روایات دیگر توضیح داده اند که منظور از این یاری، یاری امام زمان علیه السلام است زیرا در آن زمان است که برنامه رجعت صورت می گیرد و پیامبران الهی برای یاری دولت امام عصر علیه السلام که همان دولت واقعی اهل بیت علیهم السلام است به دنیا بر می گردند. (۴) این بیدار باشی برای ماست که در دوران

ص: ۴۹

امام زمان عزیزی زندگی می کنیم که انبیاء به یاری اش تعهد داده و به این تعهد مفتخرند.

و در روایت دیگر امام صادق علیه السلام فرمودند: «نَحْنُ صَفْوَةُ الْكَلِمَةِ الْبَاقِيَةِ إِلَى يَوْمِ الْحَشْرِ الْمَأْخُوذِ لَهَا الْمِيثَاقُ وَالْوَلَايَة مِنَ الذَّر؛ ما همان برگزیدگان خدا و کلمه جاودان او تا قیامتیم که خداوند در رابطه با ما در عالم ذر از بندگانش پیمان ولایت گرفت.» (۱)

حتی ما اگر به مکه می رویم هدف اصلی تجدید همین عهد و پیمان با امام زمان روحی فداه است به طوری که خدا یکی از فرشتگان عالم ذر که شاهد ماجرای میثاق است را همواره در دل کعبه و در ملکوت حجر الاسود قرار داده تا ما در نزد او به این عهد و پیمان اقرار نماییم. در واقع ما در کنار کعبه باید با صاحب کعبه، دست بیعت بدهیم ولی چون از دیدار آن حضرت محرومیم به ما فرموده اند که دست بر حجرالاسود بکشید و بگویید: «أَمَانَتِي أَدَّيْتُهَا وَ مِيثَاقِي تَعَاهَدْتُهُ لِتَشْهَدَ لِي بِالْمُوَافَاةِ، امانتی که به گردنم بود را ادا نمودم و بار دیگر با امام زمانم تجدید پیمان نمودم تا تو به این وفاداری من گواهی دهی». (۲)

بنابراین غدیر در حقیقت تجدید عهدی دوباره برای همان

ص: ۵۰

پیمان عالم ذر است و جالب اینجاست که وجود امام صادق علیه السلام در دعای بعد از نماز غدیر به این حقیقت تصریح نموده و فرموده اند: «خدایا تو به ما لطف نمودی که خالصانه به وجودت گواهی دهیم و پس از پیامبری که چراغ نورانی عالم و آگاهی بخش مردم بود موالات اولیاء هدایتگر و هدایت شده ات را نصیبمان کردی و دین را به موالات اهل بیت علیهم السلام و برائت از دشمنان آن ها برای ما کامل نمودی و نعمتت را بر ما تمام کردی به عهدی که برایمان تجدید نمودی و میثاقی که در ابتدای خلق از ما گرفته بودی و دوباره آن را برای ما یادآوری کردی و ما را اهل اجابت قرار دادی و عهد و میثاق عالم ذر را به یادمان آوردی و کاری کردی که ذکر تو را فراموش نکنیم و در کتابت فرمودی: «به یاد آور زمانی را که خدا از بنی آدم پیمان گرفت و فرمود: آیا من پروردگار شما نیستم؟ همه گفتند: آری! ما به لطف و بزرگواری تو شهادت می دهیم به این که خدایی جز تو نیست و تو پروردگار مایی و محمد بنده و رسول تو پیامبر ماست و مولا علی امیرمؤمنان و بزرگ ترین حجت تو و برترین نشانه تو و عظیم ترین پیام عالم هستی است که مردم در ولایت او اختلاف نموده اند.» (۱)

ص: ۵۱

بخشی از احادیث آن حضرت به نام امامان علیهم السلام تصریح نموده اند و در بخشی دیگر فرموده اند که اوّل آنها امام علی علیه السلام و آخرین آن ها حضرت مهدی علیه السلام است. (۱)

بنابراین در روز غدیر، اگر پیامبر مهربان صلی الله علیه وآله بحث ولایت معصومان علیهم السلام را مطرح می کند از باب یادآوری و تأکید است نه این که مطلب جدیدی را بخواهد بیان کند. در واقع آن حضرت، این خطبه ی بلند غدیر را قرائت کرده تا پس از آن از همگان بیعتی محکم بگیرد و حجّت را بر همه تمام کند.

در این خطبه شریف آن چیزی که خیلی قابل توجه است این است که پیامبر عزیز و حکیم، بارها به امامت امامان تأکید می کند و بلکه مکرر تصریح می کند که امامان بعد از من، فرزندان من از نسل امام علی علیه السلام هستند و حتی به این مقدار نیز اکتفا نکرده و با ذکر نام، تصریح می فرمایند که منظور مولا علی و امام حسن و امام حسین تا حضرت مهدی علیهم السلام هستند که مبادا کسی سوء استفاده کند و بگوید امامت در نسل دیگری است.

و باز مهم تر اینکه بخش قابل توجهی از خطبه، مربوط به امام عصر روحی فداه و ویژگی های آن حضرت و دوران با شکوه آن امام عدل و مهربانی است.

ص: ۵۳

در واقع پیامبر حکیم صلی الله علیه وآله باید مسیر بشریت را تا روز قیامت ترسیم کند که هیچ راه سوء استفاده ای برای شیاطین و منافقین باقی نماند. با این توضیح، غدیر، ترسیم روشن صراط مستقیم تا زمان ظهور و تا قیامت و بلکه تا ورود در حوض کوثر است. بنابراین غدیر روز معارفه اول امامت و ولایت نبوده است، اگر چه معارفه، تکرار و یادآوری شده ولی در حقیقت برنامه ی غدیر، به نوعی اتمام حجت پیامبر عزیز با امت خویش بوده است. به عبارت دیگر روز غدیر، روز تجدید عهد و پیمان با ولایت بوده است. همچنین بعد از غدیر نیز پیامبر صلی الله علیه وآله تا لحظه آخر حیات خویش، این یادآوری را ادامه دادند و از دیگران نیز خواستند که این جریان را برای بقیه بازگو کنند. حتی آن حضرت در روزهای پایانی عمر شریف خود، در حضور اصحاب، قلم و کاغذی خواستند تا بار دیگر حقیقت ولایت و پیروی از قرآن و عترت را برای اصحاب بنگارند و در این رابطه، همان عبارتی را به کار بردند که برای حدیث ثقلین به کار بردند و فرمودند: «ایتُونِي بِقَلَمٍ وَ بَياضِ لِأَكتُبَ لَكُم فيهِ كِتاباً لَن تَضِلُّوا بَعدَى وَلَن تَختَلِفوا بعدی؛ برایم قلم و کاغذی بیاورید تا مطلبی برایتان بنویسم که بعد از من هرگز گمراه نشوید و با هم اختلاف پیدا نکنید». (۱)

در واقع حضرت قصد داشتند بار دیگر غدیر و ولایت اهل بيت علیهم السلام را یاد آور شوند که وقتی کار به اینجا رسید دومی مجلس

ص: ۵۴

را به هم ریخت و به پیامبر عزیز توهین نمود و گفت: «این مرد هذیان می گوید!» (1) پیامبری که قرآن پیرامون او می فرماید: «ماضَلَّ صاحِبُكُم وَ ماغَوى، وَ ما يَنطِقُ عَنِ الهَوى، إن هو الا وحي يوحى؛ پیامبری که همراه شماست نه منحرف شده و نه خطا می کند، هرگز از روی هوا و هوس سخن نمی گوید بلکه هر چه می گوید از جانب خدا به او وحی می شود.» (2) حالا طوری مظلوم واقع شده که به وجود نازنینش اینگونه توهین می کنند.

به هر حال پیامبر عزیز از آغاز رسالت تا پایان عمر به مسأله ولایت که اصل اصول دین است تأکید داشتند و همواره مردم را نسبت به آن آگاه می نمودند و در غدیر نیز طبق امر خدا به صورت ویژه به این اصل پرداختند و بر وفاداری نسبت به آن از همگان پیمان گرفتند.

مقابله کردند، در واقع اساسی ترین جنگ شیطان، مقابله با غدیر

و ظهور است؛ با غدیر می جنگد چون رگ و ریشه ی امامت و ولایت

است و با ظهور می جنگد چون زمان ظهور، زمان تجلی نور ولایت

و امامت و روز سعادت انسان هاست و علاوه بر آن روز مرگ و نابودی

شیطان ها و تعطیلی بازار شیطان سیرتان است.

اصلا این دو روز هر کدام به نوعی روز عزای ابلیس است، همان طور که امام باقر علیه السلام در حدیثی تصریح نموده و فرمودند: «إِنَّ إبليسَ عَدُ اللهِ رَنَّ أربعَ رَنّاتٍ يَومٍ لُعِنَ، وَ يَومٍ أَهْبَطَ إِلَى الْأَرْضِ، وَ يوم بعث النبي صلى الله عليه وسلم وَيَوم الغدير؛ شيطان دشمن خداست و چهار بار ناله اساسی زده است؛ یک بار در روزی که ملعون گشت و از رحمت خدا رانده شد، دوم روزی که به زمین هبوط کرد، سوم روز مبعث و چهارم روز عید غدیر» (۱)

بنابراین شیطان با غدیر و ولایت مشکل اساسی دارد و تمام نقشه ها و دشمنیاش بر علیه غدیر است. از طرف دیگر چون در روایات نقل شده که روز وقت معلوم که همان روز ظهور حضرت مهدی علیه السلام است روز نابودی و هلاکت شیطان است و فعالیت او تعطیل می گردد (۲) به همین جهت شیطان با تمام قوا در مقابله با ظهور امام زمان روحی فداه می کوشد.

ص: ۵۶

در واقع جنگ اصلی شیطان و لشکر شیطان جنگ با غدیر و ولایت و ظهور و مهدویت است.

مرحوم استاد آیت الله ابطحی رحمه الله توضیح جالبی دارند، ایشان می فرمودند: «این واژه هم به معنای سرپرست و مولاست و هم به معنی فرمانبر و خدمتکار و مطیع است، مثلاً وقتی می گوییم امام على علیه السلام مولای ماست یعنی آن حضرت سرپرست و رهبر و صاحب اختیار ماست و بر ما ولایت دارد اما وقتی می گوییم: «أشهَدُ أَنّ عَلیاً وَليُّ الله ؛ على ولى خداست» یعنی مولا علی علیه السلام بنده ی مطیع و فرمانبر با محبت خداست. در زیارت امام عصر روحی فداه نیز این چنین می خوانیم: «یا مَولاىَ أنا مولاک» یعنی ای آقا و ای سرپرست و صاحب اختیار من ، من نوکر و مطیع درگاه تو هستم، من فرمان بر شما هستم».

با توجه به این توضیحات کلمه «ولی» معانی متعددی دارد که با توجه به موقعیت مکانی و قرائن کلامی باید متوجه شد منظور گوینده از به کار بردن این واژه چیست حال در حدیث غدیر با توجه به موقعیت مکانی و اجتماع عظیم حاجیان در غدیر و نزول آیات متعدد در این زمینه و شرح و توضیحی که خود پیامبر عزیز صلی الله علیه وآله در خطبه غدیر و سایر سخنان خویش بیان فرموده اند بسیار روشن و واضح است که منظور پیامبر از واژه «ولی» همان رهبر و صاحب اختیار و سرپرست است که البته معنای دوستی و محبت را نیز در بر دارد.

ص: ۵۹

به من بشناسید و جایگاه او و شخصیتش را محترم بشمارید.» (۱) مگر نفرمود: «عَليَّ مَعَ الحَقِّ وَالحَقُّ مَعَ عَلي» (۲)؟ مگر نفرمود: «هُوَ الصراط المستقیم» (۳)؟ مگر نفرمود: «أنَا وَ عَلَيَّ أَبَوا هَذِهِ الْامه» (۴) مگر نفرمود: «أنا وَ عَليَّ مِن شَجَرَةٍ َواحِدَةٍ وَ َسائِرُ النَّاسِ مِن شَجَرٍ شَتّى؛ من و علی از یک درختیم و سایر مردم از درخت هایی دیگر» (۵) مگر نفرمود: «عَلِيٌّ مَعَ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ مَعَ عَلِى لَن يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الحوض؛ على با قرآن و قرآن با علی است و آن دو از یکدیگر جدا نخواهند شد تا در کنار حوض به من برسند.» (۶)

مگر نفرمود: «عَليَّ حُبُّهُ ایمان وَ بُعْضُهُ كُفر؛ محبت و دوستی مولا علی علیه السلام ایمان و بغض و دشمنی با او کفر است.» (۷)؟

مگر در آیه مباهله خدا او را نفس پیغمبر صلی الله علیه وآله معرفی نکرد؟ (۸) مگر پیامبر عزیز صلی الله علیه وآله نفرمود: «يا على أنتَ مِنّي وَأَنَا مِنكَ؛ تواز منی و من از توأم» (۹) مگر نفرمود: «یا عَلى أَنتَ مِنِّي بِمَنزِلَةِ هَارُونَ مِن موسى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعدى على جان تو نسبت به من همچون

ص: ۶۱

هارون نسبت به موسایی فقط با این اختلاف که بعد از من پیامبری نخواهد بود». (۱) مگر به مردم امر نکرد و نفرمود: «سَلِّمُوا عَلى عَليّ بِإِمْرَةِ المُؤمِنينَ ؛ به مولا علی با عنوان امیرالمؤمنین علیه السلام سلام و درود بفرستید.» (۲) پس چه کسی از او سزاوارتر است که ولی و صاحب اختیار و رهبر و سرور و سرپرست مؤمنان باشد؟ شما اگر این رهبری و این ولایت را از او سلب کنید آن را به چه کسی می خواهید تفویض کنید؟ مگر از او بهتر و شایسته تر برای امر ولایت و امامت سراغ دارید؟

و از آن گذشته مگر ما از خدا و پیغمبر خدا بهتر می فهمیم که این ولایت را از امیرالمؤمنین علیه السلام که منصوب خدا و رسول خداست بگیریم و به دیگری واگذار کنیم؟ مگر قرآن نفرموده است: «ماگان لَهُم الخِيَرَة» (۳) پس واضح است که ما چنین اختیاری نداریم که

بخواهیم در مورد جانشین پیغمبر نظر بدهیم. مگر قرآن نفرموده است: «هرگز از خدا و رسول خدا پیشی نگیرید» (۴) پس چطور به خود اجازه می دهیم که در مقابل امر خدا و رسول او نظر بدهیم؟! ما که جای خود داریم حتی خود پیامبر عزیز نیز این اجازه را نداشت که ولایت مولا را به مردم نرساند یا تغییرش دهد تا جایی که وقتی

ص: ۶۲

برخی از منافقان آمدند و از پیامبر خواستند که عمل دیگری را به جای قبول کردن ولایت مولا علی علیه السلام بر آن ها واجب کند این آیه نازل شد: «قُلْ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقَاءِ نَفْسِي إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَى إِلَيَّ؛ من از نزد خود این اختیار را ندارم که حکم خدا را عوض کنم و من به غیر از وحی الهی از چیزی تبعیت نمی کنم». (1)

به راستی اگر در همان صدر اسلام این ولایت و خلافت و سرپرستی از مولا علی و اهل بیت علیهم السلام سلب نمی شد و حق آنها غصب نمی گردید و مردم نسبت به پیمان غدیر پابرجا و باوفا باقی می ماندند آیا الان ما در جهان، گرفتار این همه ظلم و بی عدالتی و خشونت و نادانی بودیم؟ قطعاً اگر بشریت به این پیمان وفا می کرد الان وضع جهان این نبود که می بینیم. به همین جهت روز ظهور در واقع روز بازگشت مردم به پیمان غدیر و عهد ولایت است و سرپرستی و امارت جهان به امیر دل ها و منجی جان ها و صاحب اصلی جهان حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف والا سپرده می شود و به دنبال آن طبق وعده زبور و تورات و انجیل و قرآن، صالحان و شایستگان وارثان این زمین خواهند بود.

طور که وجود مبارک پیامبر مهربان صلى الله عليه وسلم فرمودند: «إنّما مَثَلُ أَهلِ بيتي فيكُم كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ؛ مَن رَكِبَها نَجا و مَن تَخَلَّفَ عَنها هَلَكَ؛ حکایت اهل بیت من در میان شما، همچون کشتی نوح است، که هر کس سوارش شود نجات یابد و هر کس سوار نشود نابود شود.» (۱)

و این حقایق را شیعه و سنی مکرر نقل نموده اند. از این رو کسانی که تا به حال نسبت به ولایت تحقیق نکرده اند یا در این جهت سستی نموده اند نباید بگذارند که بی وفایی گذشتگانشان نسبت به ولایت و امامت تکرار شود تا وقت دارید و عمری هست خودتان را و عاقبت و آخرتتان را دریابید چشم بر حقایق نپوشید، به خودتان فرصت تحقیق دهید و دین و اندیشه تان را ارزیابی و تنظیم کنید. به خدا کشتی امامت، کشتی امن و امان و آرامش و سعادت است، کشتی نجات است، کشتی مهربانی و انسانیت است و در این طوفان های فکری و عقیدتی تنها دادرس ماست. بیاییم تا در این جلسه امتحان دنیا فرصت داریم با ولایت آشتی کنیم و به سوی ولایت امام زمان علیه السلام برگردیم و خود را همچون گذشتگانی که از اصل و حقیقت دین غافل شدند از چشمه جوشان کوثر الهی محروم نکنیم. اگر برخی از گذشتگان شما به مولا علی علیه السلام و امامان دیگر بی توجهی نمودند شما این فرصت را از خود نگیرید و به فرزندش

ص: ۶۴

حضرت حجت بن الحسن المهدی؟ روحی؟ لبیک بگویید و خود را در لشکر نور و صلح و محبت آن امام مهربان قرار دهید. اگر زندگی و تاریخ و سخنان امامان شیعه را بخوانید تمامش دعوت به توحید و بندگی و خیر و خوبی و عدالت و مهربانی و انسانیت است پس پذیرش ولایت یعنی پیوند با انسان کامل و حرکت در مسیر انسانیتی که خدا از ما خواسته است. باید با ایمان شویم تا جزء لشکر امام مؤمنان قرار گیریم، باید مهربان شویم تا جزء سربازان مولای مهربانمان باشیم، باید وجودمان خیر و نیکی شود تا زیر سایه امامی قرار گیریم که قرآن او را «بقیةُ اللهِ خَيْرٌ لَكُم» (۱) معرفی کرده است، باید اهل صلاح و شایستگی باشیم تا جزء یاران مصلح باشیم، باید اهل عدالت و انصاف باشیم تا در بین لشکر امام عدل و قسط و انصاف جایمان دهند، باید افکار و گفتار و کردارمان نورانی شود تا بتوانیم به امامی لبیک بگوییم که خورشید تابان و ماه درخشان و ستاره نورافشان آسمان زندگی است. غدیر یعنی امام زمانت را دریاب و او را بشناس و همواره با او و برای او باش و با او و برای او بمان.

ص: ۶۵

ص: ۶۶

ص: ۶۸

مولا علی علیه السلام را داخل ننمودم بلکه خداوند او را داخل نمود و شما را خارج ساخت. اگر اهل آسمان و زمین بغض علی علیه السلام را داشته باشند خداوند آنان را هلاک می نماید، مقام علی بسیار بزرگ است، اگر محبت امام علی علیه السلام در نامه اعمال کسی باشد ترازوی عملش سنگین می شود و اگر بغض آن حضرت در نامه اعمال کسی باشد بر حسناتش ترجیح پیدا می کند و او را هلاک می سازد.» (1)

می توان به خدا رسید. از این رو تمام این درهای ساختگی و تمام افکار ساخته و پرداخته بشری و تمام فرقه ها و گروه ها و راه و روش هایی که بر اساس هوای نفس ساخته شده و شکل می گیرند باید تعطیل و مسدود شوند و فقط در خانه ی اهل بیت علیهم السلام است که باید باز باشد زیرا این در همان طریق مستقیم و صراط حق و راه نجات است. این پیام مهم خدا برای ما در جریان سد الأبواب است.

یافته و هرکس با آن دو مخالفت کند هلاک شده است. آگاه باشید به زودی مردانی از شما در کنار حوض کوثر به نزد من می آیند ولی به خواست خدا آن ها را از من دور می کنند، من می گویم خدایا اصحابم؟ به من گفته می شود: یا محمد! این ها بعد از تو بدعت گذاشتند و سنت تو را تغییر دادند من هم می گویم پس دور باشند، دور!» (1)

طبق این حدیث که از طریق شیعه و سنی نقل شده تنها فرقه ای که متمسک به قرآن و عترت باشد اهل نجات است و بسیار واضح است که تا به حال تنها شیعیان هستند که هر دو یادگار گران بهای پیامبر را گرفته و رها نکرده اند و لذا فقط آن ها اهل نجات و سعادت اند.

در چنین روزی رسول خدا صلی الله علیه وآله طبق دستور مستقیم خدا که فرمود: «وَ آتِ ذَا القُربى حَقَّهُ» (1) فدک را به حضرت زهرا علیها السلام بخشید (2).

من آمین بگویم، یا علی! بگو خدایا برای من در نزد خود عهد و پیمان و دوستی و مودت قرار ده و برایم محبتی در دل مؤمنان نهادینه کن» امیرالمؤمنین علیه السلام نیز دعای حضرت را تکرار کرد و پیامبر عزیز صلی الله علیه وآله آمین گفت و فرمود: «یا علی! هر دعایی برای خود دوست داری بنما تا آمین بگویم.» آن حضرت نیز سه مرتبه این دعا را تکرار کرد: «خدایا مودت و محبت مرا تا روز قیامت در قلوب مردان و زنان مؤمن پایدار و ثابت فرما» و پیامبر عزیز صلی الله علیه وآله آمین گفت. آنگاه آیات ۹۶ و ۹۷ سوره مبارکه مریم نازل شد؛ «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا ، فَإِنَّمَا يَسِّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَتُنْذِرَ بِهِ قَوْمًا لُدا»؛ «قطعاً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، خدای رحمان برای آنان در دل ها محبتی قرار می دهد. جز این نیست که ما این را بر زبان تو آسان ساختیم تا به وسیله آن پرهیزکاران را مژده دهی و مردم ستیزه جو و اهل خصومت را بترسانی.»

نزول این آیات نشانه ای برای استجابت دعاهای پیامبر صلی الله علیه وآله و مولا علی علیه السلام بود. در اینجا پیامبر صلی الله علیه وآله رو به حضرت علی علیه السلام نموده و فرمودند: «علی جان! خداوند آیه ای از کتابش درباره تو نازل نمود و محبت تو را در قلب هر مؤمنی جای داد، خدا را شکر که قلوب مؤمنان را با محبت، مشتاق تو نمود، هیچ مؤمنی را نخواهی دید

ص: ۷۵

مگر آنکه در قلبش محبت تو قرار دارد.» (1)

صلى الله همچنین در چنین روزی پیامبر صلى الله عليه وسلم حدیث منزلت را تکرار نموده و فرمودند: «نسبت علی علیه السلام به من همانند هارون علیه السلام به موسی علیه السلام است جز این که پیامبری بعد از من نخواهد بود.» (2)

پس از آن طبق فرموده ی رسول خدا صلى الله عليه وسلم، مولا علی علیه السلام در خیمه ای نشست و بنا شد تمام جمعیت با آن حضرت بیعت کنند و این کارتا شب ادامه یافت و آنها که موفق به بیعت نشدند روز بعد با حضرت بیعت نموده و به ایشان و رسول خدا صلی الله علیه وآله تبریک گفتند. حتی برای بیعت نمودن بانوان در وسط خیمه پرده ای زده شد و در زیر آن تشت آبی گذاشته شد که نصفش طرف بانوان بود. مولا علی علیه السلام دست در تشت آب نهادند و بانوان نیز یکی پس از دیگری دست در تشت گذاشته و به این طریق با حضرت بیعت نمودند.

اولین کسانی که بیعت کردند مقداد و سلمان و ابوذر بودند. کم کم اصحاب دیگر پیش آمده و با حضرت بیعت نمودند، حتی منافقان نیز با اکراه قلبی پیش آمده و بیعت کردند . (۱)

نقل شده است ابوبکر و عمر هر دو پیش رفتند و عمر در هنگام بیعت دست بر بازوی حضرت نهاد و گفت: «بَخٌ بَحْ لَكَ يَا ابْنَ أَبِي طَالِبٍ، أَصْبَحْتَ مَوْلَايَ وَ مَولاكُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ؛ خوشا به حالت یا علی، صاحب اختیار من و هر مرد و زن مؤمنی شدی.» (۲)

شاعر عرب زبان حسان بن ثابت نیز در میان جمعیت حاضر بود و اشعاری را در رابطه با غدیر و ولایت سرود و با اجازه پیامبر عزیز صلی الله علیه وآله برای مردم قرائت نمود و این اشعار در تاریخ ماندگار شد (۳).

ص: ۷۷

نمود: «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللهُ وَرَسُولُه وَالَّذِينَ ءامَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَ يُؤتونَ الزَّكَاةَ وَ هُم راكِعون؛ ولی و صاحب اختیار شما تنها خدا و پیامبر و آن مؤمنانی هستند که نماز به پا داشته و در حال رکوع به فقیران زکات می دهند.» حضرت این آیه را برای آن ها قرائت نموده و فرمودند: «دنبال من بیایید» و همگی به مسجد رفتند. وقتی به مسجد رسیدند فقیری در حال خارج شدن بود. پیامبر صلی الله علیه وآله به او فرمود: «آیا کسی چیزی به تو داد؟» فقیر گفت: «آری، این انگشتر گران بها را شخصی به من داد.» حضرت فرمود: «او که بود؟» فقیر گفت: «آن مردی که نماز می خواند.» پیامبر صلی الله علیه وآله پرسید: «او در چه حالتی بود که این انگشتر را به تو داد؟» فقیر گفت: «در حال رکوع بود» اینجا بود که پیامبر عزیز صلی الله علیه وآله با صدای بلند تکبیر گفت و بقیه افراد نیز این کار را انجام دادند، سپس آن حضرت فرمود: «جانشین من بعد از من علی بن ابیطالب علیهما السلام است.» آن ها گفتند: «ما به پروردگاری خدای یگانه و به پیامبری حضرت محمد صلی الله علیه وآله و امامت علی بن ابیطالب علیه السلام راضی و خشنودیم.» (۱)

یکی دیگر از اتفاقات مهم روز بیست و چهارم ذی الحجه، جریان مباهله ی پیامبر عزیز صلی الله علیه وآله با مسیحیان نجران است. در این جریان مسیحیان وقتی با پیامبر صلی الله علیه وآله به توافق نرسیدند تصمیم گرفتند که با آن حضرت مباهله کنند. مباهله یعنی از خدا بخواهیم که هر کس

ص: ۷۹

دروغ می گوید مورد لعن خدا واقع شده و نابود شود. تا مسیحیان خواهان مباهله شدند این آیه نازل شد: «فَمَنْ حَاجِّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ؛ اکنون بعد از این علم و برهانی که به تو رسیده، هر کس که درباره او با تو مجادله کند، بگو: بیایید تا ما فرزندان خود و شما فرزندان خود را، ما زنان خود و شما زنان خود را و ما جان خود و شما هم جان خود را فرا خوانیم و به میدان آوریم، آنگاه دعا و تضرع کنیم و لعنت خدا را بر دروغ گویان بفرستیم.» (۱) در صبح روز بیست و چهارم ذی الحجه وجود نازنین پیامبر صلی الله علیه وآله به همراه امیرمؤمنان علیه السلام و حضرت زهرا علیها السلام و امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام برای مباهله در محل قرار، حاضر شدند. مسیحیان با دیدن ابهت و عظمت پنج تن آل عبا و آنچه از قبل در کتاب هایشان پیرامون این جریان خوانده بودند، با خود گفتند: «اگر ما با این خانواده مباهله کنیم قطعا عذاب خدا بر ما نازل شده و ما از بین می رویم.» به این ترتیب جریان مباهله به نفع اهل بیت علیهم السلام تمام شد. (۲)

ص: ۸۰

بندگانش عنایت ویژه ای دارد عید را عید نامیده اند به این معنا که انسان فرصتی دوباره می یابد برای تجدید حیات و ایجاد تغییری مثبت در زندگی، به همین جهت عید واقعی عیدی است که انسان رفتار و اخلاقش تغییر کند و در واقع به پاکی فطرتش برگردد یا دست کم تصمیم بگیرد که زندگی اش را زیبا کند و اخلاق و رفتار و افکارش را نیکو نماید. بنابراین اگر خیلی از مردم در اعیاد خانه تکانی می کنند، به نظافت ظاهر زندگی و بدن خویش می پردازند و کدورت ها را برطرف می کنند کار بسیار خوب و مناسبی است ولی مهم تر از این پاکیزگی های ظاهری، پاکیزگی درون و تغییر رفتار انسان است که کمتر کسی به آن توجه دارد. بنابراین در تمام عیدهایی که از طرف خدا به عنوان عید معرفی شده به خصوص عید غدیر و فطر و قربان و جمعه و اعیاد ولادت اهل بیت علیهم السلام ما باید به این نکته توجه داشته باشیم که با پاکی دل و جان خویش عید و سرور حقیقی را برای خود ایجاد نمائیم.

بپذیریم که سال ها از غدیر که بزرگ ترین عید اسلام و بلکه بزرگ ترین عید آفرینش است، غفلت کرده ایم و آن طور که خدا خواسته این عید را جدی نگرفته ایم.

در صورتی که از نظر عقل و برهان و از نظر دین مقدس اسلام و طبق آیات و روایات، بزرگ ترین عید خدا عید غدیر است که روز تجدید پیمان با ولایت اهل بیت علیهم السلام است. روزی که خدا آن را برای خود عید بداند و بلکه عیدالله الاکبر باشد و تمام بنای دین و آیین ما به آن روز بستگی داشته باشد آیا فقط با یک روز شادی کردن حقش ادا می شود؟ روزی که در موردش فرموده اند: «یومُ الغَدير عيدُ اللهِ الأكبر وَ ما بَعثَ اللهُ نَبيّاً إِلَّا عَرّفَهُ حُرمَتَه وَإِنَّهُ عِيدٌ فِي السَّمَاءِ وَ فِي الْأَرْضِ» و «يومُ الغَدير عيدُ اللَّهِ الأكبَر وَإِنَّهُ فِي السَّمَاءِ أَشهَر مِنهُ فِي الأرض»؛ یعنی «عید غدیر بزرگ ترین عید خدا در آسمان ها و زمین است و در آسمان مشهورتر است و خدا هیچ پیامبری را مبعوث نکرده مگر این که عید غدیر و حرمت این روز را به او شناسانده است.» (۱)

روزی که خدا با این عظمت بفرماید: «من در این روز دین را بر شما کامل کردم و نعمتم را بر شما تمام نمودم و (با وجود ولایت) راضی شدم که اسلام دینتان باشد» (۲) ، روزی که تمام انبیاء آن را گرامی داشته اند و حتی به اوصیاء خود وصیت نموده اند که آن را گرامی

ص: ۸۳

بدارند. روزی که خدا به برکت آن روز درهای رحمتش را بر بندگان باز می کند و روزی که دست مولا علی علیه السلام روی دست پیغمبر صلی الله علیه وآله بلند شده تا جهانیان دست خدا را بشناسند و با دست نهادن در دست خدا به تمام خوبی ها برسند، ما چگونه می توانیم حق چنین روزی را ادا کنیم در حالی که برتر از آن آفریده نشده است! پس به یقین چنین روز با عظمتی روزی نیست که فقط با یک تبریک ساده از کنار آن بگذریم. وقتی علماء و مراجع بزرگوار می فرمایند: «این روز را تجلیل کنید، غدیر را زنده نگه دارید، برای غدیر حرکتی کنید» ما فکر می کنیم که فقط با اجرای چند سرود و مسابقه به وظیفه خود عمل کرده ایم، این احیاء غدیر نیست، اگر چه این کارها هم لازم است ولی غدیر باید به صورت عمیق و ریشه ای در افکار و قلوب مردم نهادینه شود، و برای این کار لازم است ما این روز را از کودکی به بچه های خود به عنوان بزرگ ترین عید بشناسانیم، یعنی اگر قرار است عیدی بدهیم بهترین عیدی ها مربوط به غدیر باشد، اگر قرار است تعطیلی داشته باشیم بیشترین تعطیلی ها و جشن ها باید برای غدیر باشد، اگر قرار است جشن های عمومی بگیریم، چه خوب است که همچون دسته های هیأت محرم، کاروان های شادی و دسته های شعر و سرود خوانی به راه اندازیم و با اشعار پر محتوا و مداحی های زیبا یاد و خاطره غدیر را زنده نگه داریم. اگر قرار است اطعام یا نذری داشته باشیم بیش ترین و بهترین اطعام ها و نذری ها را به غدیر اختصاص

ص: ۸۴

دهیم و اگر قرار است لباس یا وسیله ای نو برای خانواده بخریم در این ایام باشد و حتی برای این روزها سفره عید بیندازیم و بهترین شیرینی ها و تشریفات عید را داشته باشیم. به یقین کسانی که در ایام غدیر در حد توان نذری و اطعام داشته باشند و مثل قدیم که سفره عید نوروز می انداختند چند روزی سفره عید غدیر بیندازند و برای غدیر حرکتی ویژه داشته باشند، نتیجه اش را خواهند دید و به خواست خدا شادی و سروری الهی بر قلبشان حاکم می شود و برکاتی نصیبشان میشود که حساب و کتاب ندارد.

اگر ما که خودمان را شیعه مولا علی علیه السلام یا می دانیم سفره عید نیندازیم و عیدی ندهیم و جشن نگیریم و معارف غدیر را منتشر نسازیم چه کسی در دنیا این کار را خواهد کرد؟ اگر اهل منبر و علما از غدیر و ظهور و ولایت نگویند، اگر معلمان حقیقت غدیر را به شاگردان نیاموزند، اگر نویسندگان و هنرمندان و شاعران و فیلم سازان برای غدیر و ظهور کاری نکنند چطور می خواهند خود را شیعه مولا بدانند و چگونه می توانند با امام زمان خویش رو در رو شوند در حالی که برای آن حضرت کاری نکرده اند و از توانایی و هنرشان در مسیر محبوبشان بهره ای نبرده اند؟

به راستی اگر مدعی عشق و ولایتیم باید برنامه ریزی های کلان و از ارزشمند برای غدیر و ظهور داشته باشیم، باید بهترین کار و اثر و هنر خود را تقدیم مولایمان کنیم نه این که در گوشه کنار کارها و در پستوی

ص: ۸۵

زندگی مان یک اشاره ای هم به غدیر و امام زمانمان داشته باشیم. در تمام سال باید کار و هنر و تحصیل و تدریسمان غدیری و امام زمانی باشد به ویژه در ماه ولایت و ایام ،غدیر ابراز علاقه ما به ساحت پاک و نورانی مولا باید به اوج خود برسد زیرا همان طور که گفته شد از عرفه تا غدیر و از غدیر تا یک روز مانده به محرم تمام روزها روز ولایت است و آیات مهم ولایت همچون آیه «انّما» و آیه مباهله و آیه تطهیر و جریان حدیث کساء و نزول سوره دهر، همه و همه مربوط به همین ایام است. پس چه خوب است ما این روزها را جشن بگیریم و به دید و بازدید یکدیگر برویم و کتاب هایی پیرامون غدیر و ولایت و امام زمان علیه السلام تهیه کنیم و به دیگران هدیه دهیم و حتی با تعظیم شعائر غدیریه تمام دنیا را متوجه این عید بزرگ نمائیم. همچنین شایسته است مراسم خطبه خوانی غدیر در محافل و مجالس مذهبی ما رواج یابد و حتی در هیأت ها همان طور که دعای ندبه خوانده می شود دست کم ماهی یک بار خطبه غدیر با توجه به معنا خوانده شود و پیرامون مفاهیم آن بحث و گفتگو شود.

نابجایی نسبت به عزاداری شیعیان برای امام حسین علیه السلام داشت، به علامه امینی رحمه الله به اعتراض کرد و گفت: «چرا شیعیان بعد از این همه سال که از عاشورا گذشته، چند دهه در سال برای امام حسین علیه السلام عزاداری می کنند، این همه هیاهو و غوغا برای چیست؟!» علامه در پاسخ وی گفت: «ما برای واقعه غدیر این همه هیاهو و غوغا به پا نکردیم، جشن نگرفتیم، احسان و اطعام نکردیم عیدی ندادیم و تعظیم شعائر نکردیم، نتیجه اش این شد که بگویند: «منظور رسول الله صلی الله علیه وآله از جمله «مَن كنتُ مَولاهُ فَعلی مولاه» در آن هوای گرم با آن مقدمات و مؤخّرات، محبت ورزیدن به حضرت علی علیه السلام بوده است! نه سرپرستی و جانشینی!» امروز نیز اگر این عزاداری ها را برای شهادت امام حسین علیه السلام نداشته باشیم، خواهیم دید که می گویند: «حسین بن علی شب عاشورا تب کرد و ظهر عاشورا از دنیا رفت!»

را ندارد. امام صادق علیه السلام فرمودند: «غذا دادن به یک مؤمن در روز غدیر ثواب اطعام یک میلیون پیامبر و یک میلیون صدیق و یک میلیون شهید و یک میلیون انسان صالح را دارد!» (۱)

و آن حضرت روز عید غدیر را روز اطعام الطعام نامیده اند. (۲) همچنین امام رضا علیه السلام فرمودند: «وَ مَنْ أَطْعَمَ مُؤْمِناً كَانَ كَمَنْ أَطْعَمَ جَمِيعَ الْأَنْبِيَاءِ وَالصَّدِيقِین؛ هرکس در روز غدیر به مؤمنی غذا بدهد، مانند کسی است که به تمام پیامبران و صدّیقان غذا داده باشد». (۳) لازم به ذکر است در کنار اطعام مادی، اطعام معنوی و معرفت افزایی و پخش کتب و محصولات فرهنگی و آموزشی را نیز دست کم نگیریم و در این جهت نقشی داشته باشیم، زیرا اهمیت غذای روح نسبت به تن همچون اهمیت روح نسبت به بدن است.

۵- عیدی دادن؛ حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند: «کسی که در روز غدیر به خانواده و مؤمنین بخشش نماید و عطاهای خود را زیادتر نموده و انفاق نماید خدا روزی او را زیاد می کند.» (۴)

۶- زیارت امیرمؤمنان علیه السلام از دور و نزدیک که این زیارت باعث آمرزش گناهان می شود و طبق فرموده امام رضا علیه السلام خدا در روز غدیر دو برابر آنچه که در تمام ماه رمضان و شب قدر و عید فطر

ص: ۸۸

مردم را از دوزخ آزاد می کند به احترام امیرالمؤمنین علیه السلام گرفتاران را از دوزخ آزاد می نماید. (۱)

۷- دید و بازدید و تبریک گفتن به یکدیگر و گفتن جمله «الحَمدُ للهِ الّذى جَعَلَنا مِنَ المُتَمَسِّكينَ بِوَلايَةِ أَمِيرِ المُؤْمِنِينَ وَالائمةِ عَلَيْهِمُ السَّلام»

۸- خواندن دو رکعت نماز عید غدیر که مثل نماز صبح است و حتی به فتوای برخی از علما می توان آن را به جماعت خواند. بهتر است این نماز نزدیک ظهر خوانده شود و بعد از نماز مستحب است انسان به سجده رود و صد مرتبه خدا را به خاطر نعمت ولایت شکر کند و سپس دعایی را که مربوط به این روز است و در مفاتيح الجنان نقل شده بخواند و باز دوباره به سجده رود و صد مرتبه الحمدلله و صد مرتبه شکرالله بگوید و خدا را به خاطر نعمت ولایت ستایش نماید. طبق روایات هر کس این عمل را در روز غدیر انجام دهد پاداش کسی را دارد که در روز غدیر نزد رسول خدا صلی الله علیه وآله با امیرمؤمنان علیه السلام بیعت نموده است. (۲)

۹ - یکی از مهم ترین اعمال روز غدیر و بلکه اصلی ترین برنامه این روز، بیعت نمودن با ولی زمان حضرت ولی عصر روحی فداه است به طوری که انسان با توجه کامل و با تمام وجود به آن

ص: ۸۹

حضرت لبیک بگوید و با آن امام مهربان تجدید پیمان نماید و برای این کار خواندن دعای عهد نیز مناسب می باشد.

۱۰- توجه و تفکر در خطبه غدیر و ترویج آن یکی از کارهای ارزشمند در ایام غدیر است. همچنین خواندن زیارت غدیریه امام هادی صلوات الله علیه نیز ثواب و برکات زیادی دارد.

امیدوارم تمام شیعیان و دلسوختگان امام زمان علیه السلام به قدر توان خویش، قدمی در مسیر احیای غدیر بردارند و از همین امسال بزرگ ترین عیدشان را عید غدیر قرار دهند، سفره عید بیندازند، مهمانی بگیرند، عیدی بدهند و خطبه غدیر و معارف ولایی اهل بیت علیهم السلام را منتشر نمایند. همچنین ای کاش همه دریابیم که مهم تر از این تعظیم شعائر ظاهری، تعظیم شعائر وجود خودمان است، تعظیم شخصیت انسانی و الهی خودمان است، و این تعظیم شخصیت ممکن نیست مگر با دلدادگی و اطاعت امام زمان علیه السلام ، این تکریم شخصیت ممکن نیست مگر با بیعت با ولی عصر روحی و این تجلیل شخصیت ممکن نیست مگر با تواضع در مقابل امام زمان علیه السلام ، همان طور که حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: «اگر فرشتگان بر آدم سجده کردند دلیلش این بود که ما در صلب آدم بودیم.» (۱)

ص: ۹۰

(۱) الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى عَلَى فِي تَوَخُدِهِ وَدَنَى فِي تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فى سُلْطانِهِ وَعَظُمَ فِي أَرْكَانِهِ، وَأَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْماً وَهُوَ فِى مَكانِهِ وَقَهَرَ جَميعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ وَبُرْهانِهِ، حميداً لَمْ يَزَلْ، مَحْمُوداً لا يَزالُ (وَمَجيداً لا يَزولُ، وَ مُبْدِنَا وَمُعِيداً وَكُلُّ أَمْرٍ إِلَيْهِ يَعُودُ).

(۲) بارِئُ الْمَسْمُوكاتِ وَداحِى الْمَدْحُوَاتِ وَجَبَارُ الْأَرْضِينَ وَ السّماواتِ، قُدُّوسٌ سُبُّوحٌ، رَبُّ الْمَلائِكَةِ وَ الرُّوحِ، مُتَفَضِّكَ عَلَى جَمِيعِ مَنْ بَرَأَهُ، مُتَطَوِلٌ عَلَى جَميعِ مَنْ أَنْشَأَهُ. يَلْحَظُ كُلَّ عَيْنٍ وَالْعُيُونُ لا تَراهُ. كَرِيمُ حليم ذُوأناتٍ، قَدْ وَسِعَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَتُهُ وَمَنَّ عَلَيْهِمْ بِنِعْمَتِهِ.

ص: ۹۲

(۳) لا يَعْجَلُ بِانْتِقامِهِ، وَلا يُبادِرُ إلَيْهِمْ بِمَا اسْتَحَقُوا مِنْ عَذَابِهِ.

(۴) قَدْ فَهِمَ السَّرائِرَ وَ عَلِمَ الضَّمَائِرَ، وَلَمْ تَخْفَ عَلَيْهِ الْمَكنوناتُ وَلا اشْتَبَهَتْ عَلَيْهِ الْخَفِيَاتُ. لَهُ الْإِحَاطَةُ بِكُلِّ شَيْءٍ، وَالغَلَبَةُ على كُلِّ شَيْءٍ وَالقُوَّةُ فِي كُلِّ شَيْ وَالقُدْرَةُ عَلَى كُلِّ شَيْ وَلَيْسَ مِثْلَهُ شَيْءٌ، وَهُوَ مُنْشِئُ الشَّيءِ حِينَ لا شَيْءَ.

(۵) دائمٌ حَقٌّ وَ قائم بِالْقِسْطِ، لا إلهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيز الْحَكِيمُ. جَلَّ عَنْ أَنْ تُدْرِكَهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الأبْصارَ وَهُوَ اللَّطيفُ الْخَبيرُ. لا يَلْحَقُ أَحَدٌ وَصْفَهُ مِنْ مُعايَنَةٍ، وَلا يَجِدُ أَحَدٌ كَيْفَ هُوَ مِنْ سِروَ عَلانِيَةٍ إِلَّا بِمَا دَلَّ عَزَّ وَجَلَّ عَلَى نَفْسِهِ.

ص: ۹۴

(۶) وَأشْهَدُ أَنَّهُ الله الَّذى مَلَا الدَّهْرَ قُدْسُهُ، وَالَّذِى يَغْشَى الْأَبَدَ نُورُهُ، وَالَّذِى يُنْفِذُ أَمْرَهُ بِلا مُشاوَرَة مُشيرو لا مَعَهُ شَرِيكَ في تَقْدِيرِهِ وَلا يُعاوَنُ في تَدْبِيرِهِ. صَوَّرَمَا ابْتَدَعَ عَلَى غَيْرِ مِثالٍ، وَخَلَقَ ما خَلَقَ بِلا مَعُونَةٍ مِنْ أَحَدٍ وَ لا تَكَلُّفٍ وَلا احْتِيالِ. أَنْشَأَهَا فَكَانَتْ وَبَرَأَها فَبانَتْ فَهُوَ الله الذى لا إلهَ إِلَّا هُو المُتَّقِنُ الصَّنْعَةَ الْحَسَنُ الصَّنيعَةِ، الْعَدْلُ الَّذى لا يَجُور، وَالْأَكْرَمُ الَّذِى تَرْجِعُ إِلَيْهِ الْأُمُورُ.

(۷) وَأَشْهَدُ أَنَّهُ اللهُ الَّذى تَواضَعَ كُلُّ شَيْءٍ لِعَظَمَتِهِ، وَذَلَّ كُلُّ شَيْءٍ لِعِزَّتِهِ، وَاسْتَسْلَمَ كُلُّ شَيْءٍ لِقُدْرَتِهِ، وَخَضَعَ كُلُّ شَيْءٍ لِهَيْبَتِهِ، مَلِكُ الْأَمْلاكِ وَمُفَلِكُ الْأَفْلاكِ وَمُسَخّرُ الشَّمْسِ وَالْقَمَرِ، كُلٌّ يَجْرِى لِأَجَلٍ مُسَمّى يُكَوَرُ الَّليْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوَرُ النَّهارَ عَلَى اللَّيلِ يَطْلُبُهُ حَثيثاً. قاصِمُ كُلِّ جَبَارٍ عَنيدٍ وَمُهْلِكُ كُلِ شَيْطانِ مَريدٍ.

ص: ۹۶

(۸) لَمْ يَكُنْ لَهُ ضِدَّ وَلا مَعَهُ يَدٌ أَحَدٌ صَمَدُ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ إِلهُ وَاحِدٌ وَرَبُّ ماجد يَشَاءُ فَيُمْضى، وَيُريدُ فَيَقْضى، وَيَعْلَمُ فَيُحْصى، وَيُمِيتُ وَيُحْيِي وَيُفْقِرُ وَيُغْنى، وَيُضْحِكُ وَيُبْكى، (وَيُدْنى وَ يُقصى) وَيَمْنَعُ وَيُعْطى، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيءٍ قَديرُ. يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهارِ وَيُولِجُ النَّهارَ في الليل، لا إلهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ، مُسْتَجيبُ الدُّعاءِ وَمُجْزِلُ الْعَطاءِ، مُحْصَى الْأَنْفَاسِ وَرَبُّ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ

(۹) الَّذى لا يُشْكِلُ عَلَيْهِ شَيْءٌ، وَلا يُصْجِرُهُ صُراح الْمُسْتَصْرِحينَ وَلا يُبْرِمُهُ الْحاحُ الْمُلِحينَ الْعَاصِمُ لِلصّالِحِينَ، وَالْمُوَفِّقُ لِلْمُفْلِحينَ، وَمَوْلَى الْمُؤْمِنِينَ وَرَبُّ الْعالَمينَ الَّذِي اسْتَحَقَّ مِنْ كُلِّ مَنْ خَلَقَ أَنْ يَشْكُرَهُ وَ يَحْمَدَهُ (عَلى كُلِّ حالٍ). أَحْمَدُهُ كَثيراً وَ أَشْكُرُهُ دائماً عَلَى السَّرَاءِ وَالضَّرَاءِ وَالشِّدَّةِ وَالرَّحَاءِ

ص: ۹۸

(۱۰) وَأُوْمِنُ بِهِ وَبِمَلائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ. أَسْمَعُ لِأَمْرِهِ وَأَطِيعُ وَأُبادِرُ إلى كُلِّ مَا يَرْضاهُ وَأَسْتَسْلِمُ لِما قَضاهُ، رَغْبَةً في طَاعَتِهِ وَخَوْفاً مِنْ عُقُوبَتِهِ، لِأَنَّهُ اللهُ الَّذى لا يُؤْمَنُ مَكْرُهُ وَلا يُحَافُ جَورُهُ. وَأُقِرُلَهُ عَلَى نَفْسِي بِالْعُبُودِيَّةِ وَأَشْهَدُ لَهُ بِالرُّبُوبِيَّةِ، وَأُؤَدَى مَا أَوْحَى بِهِ إِلَى حَذَراً مِنْ أنْ لا أَفْعَلَ فَتَحِلَّ بي مِنْهُ قارِعَةً لا يَدْفَعُها عَنِّى أَحَدٌ وَإِنْ عَظُمَتْ حِيلَتُهُ وَصَفَتْ خُلَّتُهُ

(۱۱) - لا إلهَ إِلَّا هُوَ - لانَّهُ قَدْ أَعْلَمَنى إِنِّي إِنْ لَمْ أُبَلِّغْ ما أَنْزَلَ إِلَى ( في حَقِّ عَلِي) فَما بَلَّغْتُ رِسالَتَهُ، وَقَدْ ضَمِنَ لى تَبارَكَ وَتَعالَى الْعِصْمَةَ مِنَ النَّاسِ) وَهُوَ الله الْكَافِي الْكَرِيمُ.

ص: ۱۰۰

﴿۱۲﴾ فَأَوْحَى إِلَى: (بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ - فِي عَلِى يَعْنى فِي الْخِلافَةِ لِعَلِي بْنِ أَبي طَالِبٍ - وَإِنْ لَمْ تَفْعَل فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَالله يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ).

(۱۳) مَعاشِرَ النَّاسِ، مَا قَصَرْتُ في تَبْليغ ما أَنْزَلَ الله تعالى إِلَيَّ، وَأَنَا أُبَيِّنُ لَكُمْ سَبَبَ هَذِهِ الْآيَةِ : إِنَّ جبرئيل هَبَط إلَى مِراراً ثَلاثاً يَأْمُرُنِى عَنِ السَّلَامِ رَبِّي - وَ هو السَّلامُ - أَنْ أَقُومَ فِى هَذَا الْمَشْهَدِ فَأُعْلِمَ كُلَّ أَبْيَضَ وَأسْوَدَ أَنَّ عَلى بن أبى طالب أخى وَوَصِي وَخَليفَتى (عَلى أُمَّتى) وَالْإِمَامُ مِنْ بَعْدِى، الَّذِى مَحَلُّهُ مِنَى مَحَل هارُونَ مِنْ مُوسى إلَّا أَنَّهُ لا نَبِيَّ بَعْدى وَهُوَ وَلِيُّكُمْ بَعْدَ الله وَرَسُولِهِ.

ص: ۱۰۲

وَ قَدْ أَنْزَلَ اللهُ تَبارَكَ وَتَعَالَى عَلَيَّ بِذَلِكَ آيَةً مِنْ كِتابه (هي): (إِنَّما وَلِيُّكُمُ الله وَرَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ راكِعُونَ)، وَعَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبِ الَّذِى أَقامَ الصَّلاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَهُوَ راكِعُ يُريدُ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ فى كُلِ حال .

(۱۴) وَسَأَلْتُ جَبْرَئِيلَ أَنْ يَسْتَعْفِي لِي عَنْ تَبْلِيغِ ذَلِكَ إليْكُمْ - أَيُّهَا النَّاسُ - لِعِلْمى بِقِلَّةِ الْمُتَّقِينَ وَكَثْرَةِ الْمُنافِقِينَ وَإدغالِ اللَّائِمينَ وَحِيلِ الْمُسْتَهْزِئِينَ بِالْإِسْلامِ الَّذِينَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فِي كِتَابِهِ بِأَنَّهُمْ يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ مَالَيْسَ في قُلوبِهِمْ وَيَحْسَبُونَهُ هَيْناً وَهُوَ عِنْدَ الله عَظِيمٌ.

ص: ۱۰۴

و خدای بزرگ در آیه ای از کتابش این حقیقت را بر من نازل نموده و فرموده است: «همانا رهبر و سرپرست شما خدا و پیامبر او و مؤمنانی هستند که نماز را به پای داشته و در حال رکوع بخشش می کنند.»

و این علی بن ابیطالب علیه السلام بود که نماز را به پا داشت و در حال رکوع بخشش نمود و در همه حال خواهان خداست.

(۱۵) وَكَثْرَةِ أَدَاهُمْ لى غَيْرَ مَرَّةٍ حَتَّى سَمَّونى أُذُنا وَ زَعَمُوا أَنِّي كَذَلِكَ لِكَثْرَةِ مُلازَمَتِهِ إِيَّايَ وَإِقْبالى عَلَيْهِ (وَهَواهُ وَ قَبُولِهِ مِنِّى حَتَّى أَنْزَلَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ فِى ذَلِكَ وَ مِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِي وَيَقولونَ هُوَ أُذُنٌ، قُلْ أُذُنُ - (عَلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُ أُذُنَّ) - خَيْرِ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِالله وَ يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ آمَنوا مِنكُمْ وَالَّذِينَ يُؤْدُونَ رَسولَ اللَّهِ لَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ).

ص: ۱۰۶

(۱۶) وَلَوْشِئْتُ أَنْ أُسَمّى القائلينَ بِذَلِكَ بِأَسْمَائِهِمْ لَسَمَّيتُ وَأَنْ أُومِنَ إِلَيْهِمْ بِأَغْيَانِهِمْ لَأَوْمَأْتُ وَأَنْ أَدلَّ عَلَيْهِمْ لَدَلّلْتُ، وَلكِنِّي وَاللهِ فِي أُمورِهِمْ قَدْ تَكَرَّمْتُ.

(۱۷) وَكُلُّ ذَلِكَ لَا يَرْضَى اللَّهُ مِنَى إِلَّا أَنْ أُبَلَغَ مَا أَنْزَلَ اللهُ إِلَيَّ ( في حَقِّ عَلِي)، ثُمَّ تَلَى: (يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلَعْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ - فِي حَقِّ عَلِى - وَانْ لَمْ تَفْعَلُ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَاللهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ).

ص: ۱۰۸

(۱۸) فَاعْلَمُوا مَعاشِرَ النَّاسِ ذَلِكَ فيهِ وَافْهَموهُ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللهَ قَدْ نَصَبَهُ لَكُمْ وَلِيّاً وَإِمَاماً فَرَضَ طاعَتَهُ عَلَى الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ وَ عَلَى التَّابِعِينَ لَهُمْ بِإِحْسانٍ، وَعَلَى الْبَادِى وَالْحاضِرِ، وَعَلَى الْعَجَمِي وَالْعَرَبِي، وَالْحُرِّ وَالْمَمْلُوكِ وَالصَّغِيرِ وَ الْكَبِيرِ، وَعَلَى الأبيضِ وَالأَسْوَدِ، وَعَلَى كُلِّ مُوَحِدٍ.

(۱۹) ماض حُكْمُهُ، جازِ قَوْلُهُ، نافِذُ أَمْرُهُ، مَلْعونٌ مَنْ خالَفَهُ، مَرحوم مَنْ تَبِعَهُ وَصَدَّقَهُ، فَقَدْ غَفَرَ اللهُ لَهُ وَ لِمَنْ سَمِعَ مِنْهُ وَأَطاعَ لَهُ.

ص: ۱۱۰

(۲۰) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّهُ آخِرُ مَقامٍ أَقُومُهُ فى هذا الْمَشْهَدِ، فَاسْمَعُوا وَأطيعوا وَانْقادوا لِأَمْرِ رَبِّكُمْ، فَإِنَّ اللهَ عَزَّ وَجَلَّ هُوَ مَوْلاكُمْ وَإِلَهُكُمْ، ثُمَّ مِنْ دُونِهِ رَسولُهُ وَنَبِيُّهُ الْمُخاطِبُ لَكُمْ، ثُمَّ مِنْ بَعْدى عَلى وَلِيُّكُمْ وَ إمامُكُمْ بِأَمْرِ رَبَكُمْ، ثُمَّ الْإِمَامَةُ فِي ذُرِّيَّتِي مِنْ وُلْدِهِ إِلى يَوْمٍ تَلْقَوْنَ اللهَ وَرَسُولَهُ.

(۲۱) لاحَلالَ إِلَّا ما أَحَلَّهُ اللهُ وَرَسُولُهُ وَهُمْ، وَلا حَرام إِلَّا ما حَرَّمَهُ اللهُ (عَلَيْكُمْ) وَرَسُولُهُ وَهُمْ، وَالله عَزَّوَ جَل عَرَّفَنِي الْحَلالَ وَالْحَرامَ وَأَنَا أَفْضَيْتُ بِما عَلَّمَنى رَبِّي مِنْ كِتَابِهِ وَحَلَالِهِ وَحَرَامِهِ إِلَيْهِ.

ص: ۱۱۲

(۲۲) مَعاشِرَ النَّاسِ، مَا مِنْ عِلْمٍ إِلَّا وَقَدْ أَحْصاهُ الله في، وَكُلُّ عِلْمٍ عُلِّمْتُ فَقَدْ أَحْصَيْتُهُ في إِمَامِ الْمُتَّقِينَ وَما مِنْ عِلْمٍ إِلَّا وَقَدْ عَلَّمْتُهُ عَلِيّاً، وَهُوَ الْإِمَامُ الْمُبِينُ الَّذى ذَكَرَهُ اللهُ في سُورَةِ يس: (وَكُلَّ شَيْءٍ أحْصَيْنَاهُ

في إمامٍ مُبين).

(۲۳) مَعاشِرَ النَّاسِ، لَا تَضِلُّوا عَنْهُ وَلا تَنْفِرُوا مِنْهُ، وَلا تَسْتَنْكِفُوا عَنْ وَلَايَتِهِ، فَهُوَ الَّذِي يَهْدِى إِلَى الْحَقِّ وَيَعْمَلُ بِهِ، وَيُزْهِقُ الْباطِلَ وَيَنْهَى عَنْهُ، وَلا تَأْخُذُهُ في الله لَوْمَةُ لائِمٍ.

(۲۴) أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِالله وَرَسُولِهِ (لَمْ يَسْبِقُهُ إِلَى الايمانِ بى أَحَدَّ)، وَالَّذِى فَدَى رَسُولَ اللهِ بِنَفْسِهِ، وَ الَّذى كانَ مَعَ رَسُولِ الله وَلَا أَحَدَ يَعْبُدُ اللهِ مَعَ رَسُولِهِ مِنَ الرِّجالِ غَيْرُهُ.

ص: ۱۱۴

(۲۵) (أوَّلُ النّاسِ صَلاةً وَأَوَّلُ مَنْ عَبَدَ الله مَعى. أَمَرْتُهُ عَنِ الله أَنْ يَنامَ فِي مَضْجَعِي، فَفَعَلَ فَادِياً لى بِنَفْسِهِ).

(۲۶) مَعاشِرَ النَّاسِ، فَضْلُوهُ فَقَدْ فَضَّلَهُ الله، وَاقْبَلُوهُ فَقَدْ نَصَبَهُ الله .

(۲۷) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّهُ إمَامُ مِنَ اللهِ، وَلَنْ يَتُوبَ اللهُ عَلى أَحَدٍ أَنْكَرَ وَلايَتَهُ وَلَنْ يَغْفِرَ لَهُ، حَتْماً عَلَى الله أنْ يَفْعَلَ ذَلِكَ بِمَنْ خَالَفَ أَمْرَهُ وَأَنْ يُعَذِّبَهُ عَذَاباً نُكْراً أَبَدَا الآبادِ وَدَهْرَ الدُّهور. فَاحْذَرُوا أَنْ تُخالِفوهُ. فَتَصْلُوا ناراً وَقودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ.

ص: ۱۱۶

(۲۸) مَعاشِرَ النَّاسِ، بي وَاللهِ بَشَرَ الْأَوَّلُونَ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالْمُرْسَلينَ، وَأَنَا (وَالله) خاتَمُ الْأَنْبِياءِ وَالْمُرْسَلِينَ وَ الْحُجَّةُ عَلى جَميعِ الْمَخْلُوقينَ مِنْ أَهْلِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِينَ. فَمَنْ شَكَ فى ذَلِكَ فَقَدْ كَفَرَ كُفْرَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى وَمَنْ شَكَ فِي شَيْءٍ مِنْ قَوْلى هَذَا فَقَدْ شك في كل ما أُنْزِلَ إِلَيَّ، وَمَنْ شَكَ فِي وَاحِدٍ مِنَ الْأَئِمَّةِ فَقَدْ شَكَ فِي الْكُلِ مِنْهُمْ، وَالشَاك فينا فِي النّارِ، مَعاشِرَ النَّاسِ، حَبانِي الله عَزَّ وَجَلَّ بِهِذِهِ الْفَضيلَةِ مَنْاً مِنْهُ عَلَيَّ وَإحْساناً مِنْهُ إِلَيَّ وَلَا إلَهَ إِلَّا هُوَ، أَلا لَهُ الْحَمْدُ مِنِّى أَبَدَ الْآبِدِينَ وَدَهْرَ الدّاهِرينَ وَعَلَى كُلِّ حالٍ.

(۲۹) مَعاشِرَ النَّاسِ، فَضَلُوا عَلِيَا فَإِنَّهُ أَفْضَلُ النَّاسِ بغدى من ذكر وأنثى ما أنزل الله الرزق وبقي الخلق.

ص: ۱۱۸

(۳۰) مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ، مَغْضُوبٌ مَغْضُوبٌ مَنْ رَدَّ عَلَى قَوْلى هذا وَلَمْ يُوافِقُهُ.

ألا إِنَّ جَبرئيل خَبَّرني عَنِ اللَّهِ تَعَالَى بِذَلِكَ وَيَقُولُ: «مَنْ عادى عَلِيّاً وَ لَمْ يَتَوَلَّهُ فَعَلَيْهِ لَعْنَى وَغَضَبى»، (وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُو الله - أَنْ تُخَالِفُوهُ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها - إِنَّ الله خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ).

(۳۱) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّهُ جَنْبُ اللهِ الَّذِى ذَكَرَ في كتابه العزيز، فقال تعالى (مُخْبِراً عَمَّنْ يُخالِفُهُ): (أن تَقُولَ نَفْسُ يا حَسْرَتا عَلى ما فَرَّطْتُ في جَنْبِ الله).

ص: ۱۲۰

(۳۲) مَعاشِرَ النَّاسِ، تَدَبَّرُوا الْقُرْآنَ وَافْهَمُوا آيَاتِهِ وَ انْظُرُوا إِلى مُحْكَماتِهِ وَلَا تَتَّبِعُوا مُتَشَابِهَهُ، فَوَاللَّهِ لَنْ يُبَيِّنَ لَكُمْ زواجِرَهُ وَلَنْ يُوضِحَ لَكُمْ تَفْسِيَرَهُ إِلَّا الَّذِى أنَا آخِذُ بِيَدِهِ وَمُصْعِدُهُ إِلَيَّ وَشائِلُ بِعَضُدِهِ (وَرافِعُهُ بيدى)

(۳۳) وَمُعْلِمُكُمْ : أَنَّ مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِيُّ مَوْلاهُ، وَهُوَ عَلِيُّ بْنُ أَبي طَالِبٍ أخى وَوَصِيَى، وَمُوالاتُهُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْزَلَها عَلَيَّ.

(۳۴) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّ عَلِيّاً وَالطَّيِّبِينَ مِنْ وُلدى (مِنْ صُلْبِهِ) هُمُ الثّقْلُ الْأَصْغَرُ، وَالْقُرْآنُ الفَقْلُ الْأَكْبَرُ، فَكُلُ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مُنْبِيُّ عَنْ صَاحِبِهِ وَمُوافِقُ لَهُ، لَنْ يَفْتَرِقا حَتَّى يَرِدا عَلَى الْحَوْضَ.

ص: ۱۲۲

(۳۵) أَلا إِنَّهُمْ أُمَنَاءُ اللَّهُ فِي خَلْقِهِ وَحُكَامُهُ فِي أَرْضِهِ. ألا وقد أديت.

(۳۶) ألا وَ قَدْ بَلَّغْتُ، ألاوقَدْ أسْمَعْتُ ألاوقدْ أَوْضَحْتُ، أَلا وَإِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ وَأَنَا قُلْتُ عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ

(۳۷) ألا إِنَّهُ لا «أميرَ الْمُؤْمِنينَ» غَيْرَ أخى هذا، ألا لا تَحِلُّ إِمْرَةُ الْمُؤْمِنينَ بَعْدى لاحَدٍ غَيْرِهِ

(۳۸) ثم قال: «ايها النَّاسُ، مَنْ أَوَّلى بِكُمْ مِنْ اَنْفُسِكُمْ؟ قالوا: اللَّه وَرَسُولُهُ. فَقَالَ: أَلا من كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلى مَوْلاهُ

ص: ۱۲۴

﴿۳۹﴾ أَللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَعادِ مَنْ عاداهُ وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ.

(۴۰) مَعاشِرَ النَّاسِ، هذا عَلِيُّ أخى وَوَصي وَوَاعى عِلْمى، وَخَليفَتى فى أُمَّتى وَ عَلَى مَنْ آمَنَ بي وَ عَلَى تَفْسِيرِ كِتابِ الله عَزَّوَجَلَّ وَالدّاعى إِلَيْهِ وَالْعَامِلُ بِمَا يَرْضَاهُ وَالْمَحارِبُ لِأَعْدائِهِ وَالْمُوالَى عَلَى طَاعَتِهِ وَالنَّاهِي عَنْ مَعْصِيَتِهِ.

(۴۱) إِنَّهُ خَليفَةُ رَسُولِ الله وَأميرُ الْمُؤْمِنينَ وَالْإمامُ الهادى مِنَ الله وَقاتِلُ النَّاكِثينَ وَالْقاسِطينَ وَ الْمارِقِينَ بِأَمْرِ الله .

ص: ۱۲۶

(۴۲)» يَقُولُ الله : (ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ). بِأَمْرِكَ يَارَتِ أقولُ: اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عاداهُ (وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ) وَالْعَنْ مَنْ أَنْكَرَهُ وَاغْضِبْ عَلَى مَنْ جَحَدَ حَقَّهُ.

(۴۳) أَللَّهُمَّ إِنَّكَ أَنْزَلْتَ الْآيَةَ فِي عَلِي وَلِيْكَ عِنْدَ تَبْيينِ ذَلِكَ وَنَصْبِكَ إِيَّاهُ لِهذَا الْيَوْمِ: (الْيَوْمَ أكْمَلْتُ لَكُمْ ِدينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتى وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً)، (وَقُلْتَ إِنَّ الدّينَ عِنْدَ اللهِ الإِسْلامُ وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلامِ ديناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ). اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ أَنِّي قَدْ بَلَّغْتُ.

ص: ۱۲۸

(۴۴) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّمَا أَكْمَلَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ دينَكُمْ بِإِمَامَتِهِ. فَمَنْ لَمْ يَأْتُم بِهِ وَبِمَنْ يَقُومُ مَقامَهُ مِنْ وُلدى مِنْ صُلْبِهِ إِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ وَالْعَرْضِ عَلَى الله عَزَّوَجَلَ فَأُولئِكَ الَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ ( فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ) وَ فِي النَّارِهُمْ خَالِدُونَ لا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلا هُمْ يُنْظَرُونَ).

(۴۵) مَعاشِرَ النَّاسِ، هذا عَلِيُّ، أَنْصَرُكُمْ لى وَأَحَقُكُمْ بي وَأَقْرَبُكُمْ إِلَيَّ وَأَعَزُكُمْ عَلَيَّ، وَالله عَزَّ وَجَكَ وَأَنَا عَنْهُ راضيان.

ص: ۱۳۰

(۴۶) وَما نَزَلَتْ آيَةُ رِضاً ( فى الْقُرْآنِ ) إِلَّا فِيهِ، وَما خاطَبَ اللهُ الَّذِينَ آمَنُوا إِلَّا بَدَأْ بِهِ، وَلَا نَزَلَتْ آيَةُ مَدْجِ فِي الْقُرْآنِ إِلَّا فِيهِ، وَلَا شَهِدَ اللَّهِ بِالْجَنَّةِ فِي هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسانِ إِلَّا لَهُ، وَلا أَنْزَلَها فِي سِواهُ وَلَا مَدَحَ بِها غَيْرَهُ.

(۴۷) مَعاشِرَ النَّاسِ، هُوَ ناصِرُ دين الله والمجادِلُ عَنْ رَسُولِ الله وَهُوَ التَّقى النَّقِى الْهَادِي الْمَهْدِى.

(۴۸) نَبِيُّكُمْ خَيْرُنَى وَوَصِيُّكُمْ خَيْرُ وَصِي (وَ بَنُوهُ خَيْرُ الْأَوْصِياء).

مَعاشِرَ النَّاسِ، ذُرِّيَّةُ كُلِ نَبِي مِنْ صُلْبِهِ، وَذُرِّيَّتى مِنْ صُلْبِ (أميرِ الْمُؤْمِنينَ) عَلَيَّ.

ص: ۱۳۲

(۴۹) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّ إِبْلِيسَ أَخْرَجَ آدَمَ مِنَ الْجَنَّةِ بِالْحَسَدِ، فَلا تَحْسُدُوهُ فَتَحْبِطَ أَعْمَالُكُمْ وَتَزِلَّ أقدامُكُمْ، فَإِنَّ آدَمَ أُهْبِطَ إِلَى الْأَرْضِ بِخَطِيئَةٍ وَاحِدَةٍ، وَهُوَ صَفْوَةُ الله عَزَّ وَجَلَّ، وَكَيْفَ بِكُمْ وَأَنْتُمْ أَنْتُمْ وَمِنْكُمْ أَعْداءُ الله

(۵۰) ألا وَإِنَّهُ لا يُبْغِضُ عَلِيّاً إلَّا شَقِى، وَلا يُوالى عَلِيّاً إلَّا تَقِى، وَلَا يُؤْمِنُ بِهِ إِلَّا مُؤْمِنٌ مُخْلِصُ.

ص: ۱۳۴

﴿۵۱﴾ وَفِى عَلَيَّ وَاللهِ نَزَلَتْ سُورَةُ الْعَصْرِ: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ، وَالْعَصْرِ، إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ) (إِلا عَليّا الَّذِي آمَنَ وَرَضِيَ بِالْحَقِّ وَالصَّبْرِ).

(۵۲) مَعاشِرَ النَّاسِ، قَدِ اسْتَشْهَدْتُ اللهِ وَبَلَّغْتُكُمْ رِسالَتى وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ.

(۵۳) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِتَّقُوا الله حَقَّ تُقَاتِهِ وَلا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ).

(۵۴) مَعاشِرَ النّاسِ، (آمِنُوا بِالله وَرَسُولِهِ وَالنَّورِ الَّذِى أُنْزِلَ مَعَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَظْمِسَ وَجُوهَا فَتَرُدَّها عَلى أدْبارِها أَو نَلْعَنَهُمْ كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ).

ص: ۱۳۶

(۵۵) (بالله ما عنى بِهِذِهِ الْآيَةِ إِلَّا قَوْماً مِنْ أَصْحابي أَعْرِفُهُمْ بِأَسْمائِهِمْ وَأَنِّسابِهِمْ، وَقَدْ أُمِرْتُ بِالصَّفْحِ عَنْهُمْ فَلْيَعْمَلْ كُلُّ امْرِي عَلَى مَا يَجِدُ لِعَلِيَّ فِي قَلْبِهِ مِنَ الْحُبّ وَالْبُغْضِ).

(۵۶) مَعاشِرَ النَّاسِ النُّورُ مِنَ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ مَسْلُوك في، ثُمَّ فى عَلِيِّ بْنِ أَبي طَالِبٍ، ثُمَّ فِي النَّسْلِ مِنْهُ إِلَى الْقائِمِ الْمَهْدِى الَّذِى يَأْخُذُ بِحَقِّ الله وَبِكُلِ حَقَّ هُوَ لَنا لِأَنَّ اللهَ عَزَّ وَجَلَّ قَدْ جَعَلَنا حُجَّةً عَلَى الْمُقَصِّرِينَ وَالْمَعَانِدِينَ وَالْمَخَالِفِينَ وَالْحَائِينَ وَالْآثِمِينَ وَ الظَّالِمِينَ وَالْعَاصِمِينَ مِنْ جَمِيعِ الْعالَمينَ.

(۵۷) مَعاشِرَ النَّاسِ، أُنْذِرُكُمْ أنّى رَسُولُ الله قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِي الرُّسُلُ أَفَإِنْ مِتُّ أَوْ قُتِلْتُ انْقَلَبْتُمْ عَلى أَعْقابِكُمْ؟ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئاً وَ سَيَجْزِى الله الشَّاكِرِينَ (الصَّابِرِينَ).

ص: ۱۳۸

(۵۸) ألا وَإِنَّ عَلِيّاً هُوَ الْمَوْصُوفُ بِالصَّبْرِ وَ الشُّكْرِ. ثُمَّ مِنْ بَعْدِهِ وُلْدِى مِنْ صُلْبِهِ.

(۵۹) مَعاشِرَ النَّاسِ، لا تَمُنُّوا عَلَيَّ بِإِسْلامِكُمْ، بَلْ لا تَمُنُّوا عَلَى اللهِ فَيُحْبِطَ عَمَلَكُمْ وَيَسْخَطَ عَلَيْكُمْ وَ يَبْتَلِيَكُمْ بِشُواطٍ مِنْ نَارٍوَنُحَاسٍ إِنَّ رَبَّكُمْ لَبِا الْمِرْصَادِ.

(۶۰) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّهُ سَيَكُونُ مِنْ بَعْدِى أَتَمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ لَا يُنْصَرُونَ. مَعَاشِرَ النّاسِ، إِنَّ الله وَأَنَا بَريئانِ مِنْهُمْ.

(۶۱) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّهُمْ وَأَنْصارَهُمْ وَأَتْبَاعَهُمْ وَ أشياعَهُمْ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِرِينَ.

ص: ۱۴۰

(۶۲) أَلا إِنَّهُمْ أَصْحابُ الصَّحِيفَةِ، فَلْيَنْظُرْ أَحَدُكُمْ في صَحيفَتِهِ !!

ص: ۱۴۲

(۶۳) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنِّي أَدَعُها إمامَةً وَ وِراثَةً (في عَقِبِي إِلى يَوْمِ الْقِيَامَةِ)، وَقَدْ بَلَّغْتُ ما أُمِرْتُ بِتَبْلِيغِهِ حُجَّةً عَلَى كُلِّ حاضِرِ وَ غائبِ وَعَلَى كُلِّ أَحَدٍ مِمَّنْ شَهِدَ أَوْ لَمْ يَشْهَدْ وُلِدَ أَوْ لَمْ يُولَدٌ،

(۶۴) فَلْيُبَلِغِ الْحاضِرُ الْغَائِبَ وَالْوالِدُ الْوَلَدَ إلى يَوْمِ الْقِيامَةِ.

(۶۵) وَسَيَجْعَلُونَ الْإِمَامَةَ بَعْدَى مُلْكاً وَاغْتِصاباً ألا لَعَنَ اللهُ الْغَاصِبينَ وَالْمُعْتَصِبينَ، وَعِنْدَها سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَا الثَّقَلانِ فَيُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍوَ نُحاسُ فَلا تَنْتَصِرانِ.

ص: ۱۴۴

(۶۶) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّ الله عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ يَكُنْ لِيَذَرَكُمْ عَلى ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَميزَ الْخَبيثَ مِنَ الطَّيِّبِ، وَما كانَ الله لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ.

(۶۷) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّهُ ما مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا وَالله مُهْلِكُها بِتَكْذيبِها قَبْلَ يَوْمِ الْقِيامَةِ وَمُمَلِكُهَا الْإِمَامَ الْمَهْدِى وَالله مُصَدِّقُ وَعْدَهُ.

(۶۸) مَعاشِرَ النَّاسِ، قَدْ ضَلَّ قَبْلَكُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ، وَالله لَقَدْ أَهْلَكَ الْأَوَّلِينَ، وَهُوَ مُهْلِكُ الْآخِرينَ.

قالَ الله تَعالى: (أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ، ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرينَ، كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ، وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ).

ص: ۱۴۶

(۶۹) مَعاشِرَ النّاسِ، إِنَّ اللهَ قَدْ أَمَرَني وَنَهاني، وَقَدْ أمَرْتُ عَلِيّاً وَنَهَيْتُهُ. فَعِلْمُ الْأَمْرِ وَ النَّهى لَدَيْهِ، فَاسْمَعُوا لِاَمْرِهِ تَسْلَمُوا وَأَطِيعُوهُ تَهْتَدُوا وَانْتَهُوا لِنَهْبِهِ تَرشُدُوا، صيرُ وا إلى مُرادِهِ وَلا تَتَفَرَّقُ بِكُمُ السُّبُلُ عَنْ سَبِيلِهِ.

﴿۷۰﴾ مَعاشِرَ النَّاسِ، أَنَا صِراط الله الْمُسْتَقِيمُ الَّذِى أَمَرَكُمْ بِاتِّباعِهِ، ثُمَّ عَلِيٌّ مِنْ بَعْدى. ثُمَّ وُلدى مِ-نْ صُلْبِهِ أَئِمَّةُ (الْهُدى)، يَهْدُونَ إِلَى الْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ.

ص: ۱۴۸

(۷۱) ثُمَّ قَرَأَ: «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِ الْعالَمينَ * اَلرَّحْمنِ الرَّحِيمِ * مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ * إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ * اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ * صِراطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلا الضّالِّينَ وَقالَ: فِي نَزَلَتْ وَفِيهِمْ (وَالله) نَزَلَتْ، وَلَهُمْ عَمَّتْ وَإِيَّاهُمْ خَصَتْ

(۷۲) أُولئك أوْلِياءُ اللَّهُ الَّذِينَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ

(۷۳) أَلا إِنَّ حِزْبَ الله هُمُ الْغَالِبُونَ. أَلا إِنَّ أَعْداتَهُم هُمُ السُّفَهَاءُ الْغَاوُونَ إِخْوانُ الشَّياطينِ يوحى بَعْضُهُمْ إلى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُروراً.

ص: ۱۵۰

(۷۴) ألا إِنَّ أَوْلِياتَهُمُ الَّذِينَ ذَكَرَهُمُ الله في كِتابِهِ، فَقالَ عَزَّ وَجَلَّ: (لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِالله وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حادَ الله وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاتَهُمْ أو أَبْناتَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ، أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُولَئِكَ حِرْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُون).

(۷۵) أَلا إِنَّ أَوْلِيائَهُمُ الْمُؤْمِنونَ الَّذِينَ وَصَفَهُمُ الله عَزَّ وَجَل فَقالَ: (الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ).

ص: ۱۵۲

(۷۶) (ألا إِنَّ أَوْلِيائَهُمُ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَرْتابوا).

(۷۷) ألا إِنَّ أَوْلِياتَهُمُ الَّذِينَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ بِسَلام ،آمِنينَ، تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ بِالتَّسْلِيمِ يَقُولُونَ: سَلامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلوها خالِدِينَ.

(۷۸) ألا إنَّ أوْلِياتَهُمْ، لَهُمُ الْجَنَّةُ يُرْزَقونَ فيها بِغَيْرِ حِسابٍ. أَلا إِنَّ أَعْداتَهُمُ الَّذِينَ يَصْلَونَ سَعيراً.

(۷۹) أَلا إِنَّ أَعْداتَهُمُ الَّذِينَ يَسْمَعُونَ لِجَهَنَّمَ شَهِيقاً وَ هِي تَفورُ وَ يَرَوْنَ لَهَا زَفيراً.

ص: ۱۵۴

(۸۰) ألا إِنَّ أَعْداتَهُمُ الَّذِينَ قالَ الله فيهِمْ: (كَلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةً لَعَنَتْ أُخْتَهَا حَتَّى إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِنَ النَّارِ قَالَ لِكُلِّ ضِعْفُ وَلَكِنْ لَا تَعْلَمُونَ).

(۸۱) أَلا إِنَّ أَعْداتَهُمُ الَّذِينَ قَالَ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ: (كُلَّما أُلْقِي ۱۵۶ فيها فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُها أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ، قالوا بَلى قَدْ جاءَنا نَذِيرُ فَكَذَّبْنا وَقُلنا ما نَزَّلَ اللهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ كَبِيرٍ، وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ، فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِيرِ).

ص: ۱۵۶

(۸۲) ألا إنَّ أوْلِياتَهُمُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرُ كَبِيرٌ.

(۸۳) مَعاشِرَ النَّاسِ، شَتَانَ مَا بَيْنَ السَّعِيرِ وَ الْأَجْرِ الكبير.

(۸۴) مَعاشِرَ النَّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ الله وَلَعَنَهُ، وَوَلِيُّنا (كُلُّ) مَنْ مَدَحَهُ الله وَأَحَبَّهُ.

(۸۵) مَعاشِرَ النّاسِ، أَلا وَإِنّى (أنا) النَّذِيرُ وَ عَلِيُّ الْبَشير.

(مَعاشِرَ النَّاسِ)، أَلا وَإِنِّي مُنْذِرُ وَ عَلِيُّ هَادٍ.

مَعاشِرَ النّاس (ألا) وَإِنّى نَبِيٌّ وَعَلِيٌّ وَصِتي.

ص: ۱۵۸

(۸۶) (مَعاشِرَ النَّاسِ، أَلا وَإِنّى رَسولُ وَعَلِيُّ الْإِمام و الْوَصِيُّ مِنْ بَعْدِى، وَالْأَئِمَّةُ مِنْ بَعْدِهِ وُلْدُهُ. أَلا وَإِنّى وَالِدُهُمْ وَهُمْ يَخْرُجُونَ مِنْ صُلْبِهِ).

(۸۷) ألا إنَّ خاتِمَ الْأَيْمَةِ مِنَّا الْقائِمُ الْمَهْدِى.

(۸۸) أَلا إِنَّهُ الظَّاهِرُ عَلَى الدِّينِ.

(۸۹) أَلا إِنَّهُ الْمُنْتَقِمُ مِنَ الظَّالِمِينَ. أَلَا إِنَّهُ فَاتِحُ الْحُصُونِ وَهادِمُها.

(۹۰) أَلا إِنَّهُ غالِبُ كُلِ قَبيلَةٍ مِنْ أَهْلِ الشِّرْكِ وَ هاديها.

ص: ۱۶۰

(۹۱) ألا إِنَّهُ الْمُدْرِكُ بِكُلِ ثارِ لا ولياء الله .

أَلا إِنَّهُ النَّاصِرُ لِدين الله .

(۹۲) أَلَا إِنَّهُ الْغَرَافُ مِنْ بَحْرٍ عَمِيقٍ.

(۹۳) أَلا إِنَّهُ يَسِمُ كُلَّ ذِى فَضْلٍ بِفَضْلِهِ وَكُلَّ ذى جَهْلٍ بِجَهْلِهِ.

(۹۴) أَلا إِنَّهُ خِيَرَةُ الله وَمُخْتارُهُ.

(۹۵) الا إله وارث كل على والمحيط بكل فهم.

(۹۶) أَلا إِنَّهُ الْمُخْبِرُ عَنْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَ وَالْمُشَيَدُ لِأَمْرِ آياته.

ص: ۱۶۲

(۹۷) ألا إِنَّهُ الرَّشيدُ السَّديدُ.

(۹۸) أَلَا إِنَّهُ الْمُفَوَّضُ إِلَيْهِ.

(۹۹) ألا إِنَّهُ قَدْ بَشَرَبهِ مَنْ سَلَفَ مِنَ الْقُرُونِ بَيْنَ يَدَيْهِ.

(۱۰۰) ألا إِنَّهُ الْباقِ حُجَّةً وَلا حُجَّةَ بَعْدَهُ

( ۱۰۱) وَلَا حَقَّ إِلَّا مَعَهُ وَلا نُورَ الَّا عِنْدَهُ.

(۱۰۲) ألا إِنَّهُ لا غالِبَ لَهُ وَلا مَنْصُورَ عَلَيْهِ.

ص: ۱۶۴

(۱۰۳) أَلا وَإِنَّهُ وَليُّ اللهِ فى أَرْضِهِ، وَحَكَمُهُ فى خَلْقِهِ، وَأَمِينُهُ فِي سِرِهِ وَعَلانِيَتِهِ.

(۱۰۴) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنّى قَدْ بَيَّنْتُ لَكُمْ وَأَفَهَمْتُكُمْ، وَهَذَا عَلِى يُفْهِمُكُمْ بَعْدى.

(۱۰۵) أَلا وَإِنِّى عِنْدَ انْقِضَاءِ خُطْبَى أَدْعُوكُمْ إلى مُصافَقَى عَلَى بَيْعَتِهِ وَالإِقْرارِبِهِ، ثُمَّ مُصافَقَتِهِ بَعْدى.

ص: ۱۶۶

(۱۰۶) أَلا وَإِنّى قَدْ َبايَعْتُ اللهِ وَعَلِيُّ قَدْ َبايَعَني وَ أنَا آخِذُكُمْ بِالْبَيْعَةِ لَهُ عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ (إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللهِ، يَدُ اللهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ. فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّما يَنْكُثُ عَلَى نَفْسِهِ، وَمَنْ أَوْ فِى بِما عاهَدَ عَلَيْهُ الله فَسَيُؤْتِيهِ أَجْراً عَظيماً ).

(۱۰۷) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّ الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ مِنْ شَعَائِرِ الله، (فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرُ عَلِيمٌ).

(۱۰۸) مَعاشِرَ النَّاسِ حُجُوا الْبَيْتَ، فَما وَرَدَهُ أَهْلُ بَيْتٍ إِلَّا اسْتَغْنَوْا وَأُبْشِروا، وَلا تَخَلَّفَوا عَنْهُ إِلَّا بَتَرُوا وَافْتَقَرُوا.

ص: ۱۶۸

(۱۰۹) مَعاشِرَ النَّاسِ، مَا وَقَفَ بِالْمَوْقِفِ مُؤْمِنُ إِلَّا غَفَرَ الله لَهُ ما سَلَفَ مِنْ ذَنْبِهِ إِلى وَقْتِهِ ذَلِكَ، فَإِذا انْقَضَتْ حَجَّتُهُ اسْتَأْنَفَ عَمَلَهُ.

(۱۱۰) مَعاشِرَ النَّاسِ الْحُجَاجُ مُعانُونَ وَنَفَقاتُهُم مُخَلَّفَةٌ عَلَيْهِمْ وَاللَّهُ لا يُضِيعُ أَجْرَالْمُحْسِنِينَ.

(۱۱) مَعاشِرَ النَّاسِ حُبُّوا الْبَيْتَ بِكَمالِ الدِّينِ وَ التَّفَقُه

(۱۱۲) وَلا تَنْصَرِفُوا عَنِ الْمَشَاهِد إِلَّا بِتَوْبَةِ وَإِقلاع.

ص: ۱۷۰

(۱۱۳) مَعاشِرَ النَّاسِ، أقيمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ كَما أَمَرَكُمُ الله عَزَّ وَ جَلَّ، فَإِنْ طَالَ عَلَيْكُمُ الْأَمَدُ فَقَصَرْتُمْ أَوْ نَسِيتُمْ فَعَلِي وَلِيُّكُمْ وَمُبَيِّنُ لَكُمْ، الَّذِى نَصَبَهُ الله عَزَّ وَ جَلَ لَكُمْ بَعْدِى أَمِينَ خَلْقِهِ.

(۱۱۴) إِنَّهُ مِنِّي وَأَنَا مِنْهُ، وَهُوَ وَمَنْ تَخْلُفُ مِنْ

از غدیر تا ظهور ذُرِّيَّتى يُخْبِرُونَكُمْ بِمَا تَسْأَلُونَ عَنْهُ وَيُبَيِّنُونَ لَكُمْ ما لا تَعْلَمُونَ.

(۱۱۵) أَلا إِنَّ الْحَلَالَ وَالْحَرامَ أَكْثَرُ مِنْ أَنْ أُحصِيَهُما وَ أُعَرَفَهُما فَآمُرَ بِالْحَلالِ وَأَنهَى عَنِ الْحَرامِ في مَقامِ وَاحِدٍ، فَأُمِرْتُ أنْ أخُذَ الْبَيْعَةَ مِنْكُمْ وَالصَّفْقَةَ لَكُمْ بِقَبُولِ ما جِئْتُ بِهِ عَنِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي عَلِى أَمِيرَ الْمُؤْمِنينَ وَ الأوصِياءِ مِنْ بَعْدِهِ الَّذِينَ هُمْ مِنِّي وَمِنْهُ

ص: ۱۷۲

(۱۱۶) إمامةً فيهِمْ قَائِمَةً خاتِمُها الْمَهْدِى إِلى يَوْمِ يَلْقَى الله الَّذِي يُقَدِرُ وَيَقْضى.

(۱۱۷) مَعاشِرَ النَّاسِ، وَكُلٌّ حَلالٍ دَلَلْتُكُمْ عَلَيْهِ وَ كُل حَرامِ نَهَيْتُكُمْ عَنْهُ فَإِنِّي لَمْ أَرْجِعْ عَنْ ذَلِكَ وَلَمْ أُبَدِّلُ. أَلا فَاذْكُرُوا ذَلِكَ وَاحْفَظُوهُ وَ تَواصَوْابِهِ، وَلا تُبَدِّلُوهُ وَلا تُغَيّرُوهُ.

(۱۱۸) ألا وإنّى أَجَدِّدُ الْقَوْلَ: أَلا فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّكاةَ وَأُمُرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ.

ص: ۱۷۴

(۱۱۹) ألا وَإِنَّ رَأْسَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ أَنْ تَنْتَهُوا إلى قَوْلى وَتُبَلِّغُوهُ مَنْ لَمْ يَحْضُرُ وَ تَأْمُرُوهُ بِقَبُولِهِ عَنِّى وَ تَنْهَوْهُ عَنْ مُخالَفَتِهِ، فَإِنَّهُ أَمْرُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَ مِنِّي.

(۱۲۰) وَلا أَمْرَ بِمَعْرُوفٍ وَلَا نَهْي عَنْ مُنْكَرٍ إِلَّا مَعَ إمامٍ مَعْصوم.

(۱۲۱) مَعاشِرَ النَّاسِ، الْقُرْآنُ يُعَرِفُكُمْ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ بَعْدِهِ وُلْدُهُ، وَعَرَّفْتُكُمْ إِنَّهُمْ مِنِّى وَمِنْهُ، حَيْثُ يَقُولُ الله في كِتابِهِ: (وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بِاقِيَةً فِي عَقِبِهِ). وَ قُلْتُ: «لَنْ تَضِلُّوا ما إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِما».

ص: ۱۷۶

(۱۲۲) مَعاشِرَ النَّاسِ، التّقوى، التَّقْوى، وَاحْذَرُوا السّاعَةَ كَما قال الله عَزَّ وَجَلَّ: (إِنَّ زَلْزَلَةَ السّاعَةِ شَيْءٍ عَظِيمٌ).

(۱۲۳) اذْكُرُوا الْمَمات (وَالْمَعادَ) وَالْحِساب و الْمَوَازِينَ وَالْمَحاسَبَةَ بَيْنَ يَدَى رَبِّ الْعَالَمِينَ وَالثَّوابَ وَالْعِقابَ. فَمَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ أُتيبَ عَلَيْها وَمَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَيْسَ لَهُ فِي الجِنانِ نَصِيبٌ.

(۱۲۴) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّكُمْ أَكْثَرُ مِنْ أَنْ تُصافِقُونى بِكَفْ وَاحِدٍ فى وقتٍ وَاحِدٍ، وَقَدْ أَمَرَنِي اللهُ عَزَّ وَجَكَ أَنْ آخُذَ مِنْ أَلْسِنَتِكُمُ الْإِقرار بما عَقَدْتُ لِعَلِي أَميرِ الْمُؤْمِنينَ، وَلِمَنْ جاءَ بَعْدَهُ مِنَ الْأَئِمَّةِ مِنِّى وَمِنْهُ، عَلى ما أَعْلَمْتُكُمْ أَنَّ ذُرِّيَّتِى مِنْ صُلْبِهِ.

ص: ۱۷۸

(۱۲۵) فَقُولُوا بِأَجْمَعِكُمْ: «إِنَّا سَامِعُونَ مُطِيعُونَ رَاضُونَ مُنْقادُونَ لِما بَلَّغْتَ عَنْ رَبَّنَا وَرَبِّكَ فِي أَمْرِ أَما مِنَا عَلِي أميرِ الْمُؤْمِنينَ وَمَنْ وُلِدَ مِنْ صُلْبِهِ مِنَ الْأَئِمَّةِ، نُبَايِعُكَ عَلى ذَلِكَ بِقُلوبِنا وَأَنْفُسِنَا وَالسِنَتِنا وَأَيْدينا، على ذَلِكَ نَحْيِي وَعَلَيْهِ نَمُوتُ وَعَلَيْهِ نُبْعَثُ وَلا نُغَيْرُ وَلا نُبَدِّلُ، وَ لا نَشُكُ وَلا نَجْحَدُ) وَلا نَرْتابُ، وَلا نَرْجِعُ عَنِ الْعَهْدِ وَلا نَنْقُضُ الميثاقَ، وَعَظْتَنا بِوَعْظِ الله في عَلى أَمِيرِ الْمُؤْمِنينَ وَ الْأَئِمَّةِ الَّذِينَ ذَكَرْتَ مِنْ ذُرِّيتِكَ مِنْ وُلْدِهِ بَعْدَهُ، الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ وَمَنْ نَصَبَهُ الله بَعْدَهُما ، فَالْعَهْدُ وَالْمِيثَاقُ لَهُمْ مَأْخُوذُ مِنَّا مِنْ قُلُوبِنا وَأَنْفُسِنَا وَأَلْسِنَتِنَا وَضَمَائِرِنا وَأَيْدينا، مَنْ أَدْرَكَها بِيَدِهِ وَإِلَّا فَقَدْ أَقَرَّ بِلِسَانِهِ، وَلَا نَبْتَغِى بِذَلِكَ بَدَلاً وَلا يَرَى الله مِنْ أَنْفُسِنَا حِوَلاً، نَحْنُ نُؤَدَى ذَلِكَ عَنْكَ الدنى والقاصي مِنْ أَوْلادِنَا وَأَهالينا، وَنُشْهِدُ الله بِذَلِكَ وَكَفَى بِالله شَهيداً وَ أَنْتَ عَلَيْنَا بِهِ شَهِيدٌ».

ص: ۱۸۰

(۱۲۶) مَعاشِرَ النَّاسِ، مَا تَقُولُونَ؟ فَإِنَّ الله يَعْلَمُ كُل صَوْتٍ وَخافِيَةَ كُلِ نَفْسٍ، (فَمَنِ اهْتَدى فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا)، وَمَنْ بايَعَ فَإِنَّما يُبايِعُ الله، (يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ).

(۱۲۷) مَعاشِرَ النَّاسِ، فَبَايِعُوا اللَّهَ وَبايِعُوني وَبايِعُوا عَلِيّاً أميرَ الْمُؤْمِنينَ وَالْحَسَنَ وَالْحُسَيْنَ وَالْأَئِمَّةَ (مِنْهُمْ فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ) كَلِمَةٌ باقِيَةٌ.

يُهْلِكُ الله مَنْ غَدَرَ وَ يَرْحَمُ مَنْ وَفِي (وَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّما يَنْكُثُ عَلى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْ فِي بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ الله فَسَيُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً).

(۱۲۸) مَعاشِرَ النَّاسِ، قُولُوا الَّذِى قُلْتُ لَكُمْ وَسَلِّمُوا عَلَى عَلِيَّ بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنينَ، وَقُولُوا: (سَمِعْنا وَأَطَعْنا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ)

ص: ۱۸۲

(۱۲۹) وَقُولوا: (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي هدانا لهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلا أَنْ هَدَانَا اللهُ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبّنا بِالْحَقِّ وَنُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ).

ص: ۱۸۴

(۱۳۰) مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّ فَضائِلَ عَلِيّ بْن أبى طالِبٍ عِنْدَ اللهِ عَزَّ وَجَلَ - وَقَدْ أَنْزَلَها فِي الْقُرْآنِ - أَكْثَرُ مِنْ أنْ أُحْصِيَها فى مَقامِ وَاحِدٍ، فَمَنْ أَنْبَاكُمْ بِها وَعَرَفَهَا فَصَدِّقُوهُ.

(۱۳۱) مَعاشِرَ النَّاسِ، مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَعَلِيّاً وَ الْأَئْمَةَ الَّذِينَ ذَكَرْتُهُمْ فَقَدْ فَازَ فَوْزاً عَظيماً.

(۱۳۲) مَعاشِرَ النَّاسِ السّابِقُونَ إلى مُبايَعَتِهِ وَ مُوالاتِهِ وَالتَّسْلِيمِ عَلَيْهِ بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنِينَ أُولئكَ هُمُ الفائزُونَ فى جَنَّاتِ النَّعيم.

(۱۳۳) مَعاشِرَ النَّاسِ، قُولُوا ما يَرْضَى الله بِهِ عَنْكُمْ مِنَ الْقَوْلِ، فَإِنْ تَكْفُرُ وا أَنْتُمْ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَميعاً فَلَنْ يَضُر اللهَ شَيْئاً.

ص: ۱۸۶

(۱۳۴) أَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ (بِما أَدَّيْتُ وَأَمَرْتُ وَ اغْضِبْ عَلَى (الْجاحِدِينَ) الْكَافِرِينَ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العالَمينَ.

ص: ۱۸۸

فضیلتی مخصوص آن حضرت است کسانی که همتای مولا نیستند را از این حکم خارج کند. اگر دقت بفرمایید در آیه ی مذکور، به دليل وجود كلمه «إنّما» در اول آیه، که برای حصر حکم نسبت به موضوع آمده حکم ولایت در خدا و پیامبرش و «الذین آمنوا»؛ یعنی همه امامان علیهم السلام منحصر شده است. هرچند بخش پایانی آیه، که انگشتر بخشیدن به فقیر است در شأن امام علی علیه السلام است اما مجموع عبارت تمام امامان را شامل می شود. پس اگر عبارات به صورت جمع نمی آمد، با توجه به کلمه «انّما» ولایت بعد از خدا و رسولش، مختص امام علی علیه السلام می شد اما چون زیر چتر «انما» امامان دیگر هم هستند عبارت به صورت جمع مطرح شده که دایره ی حصر «انما» با دوازده امام بسته گردد. یعنی همان ولایتی که برای حضرت علی علیه السلام وجود دارد، در امامان بعد از او نیز وجود دارد. در آیه «اولی الامر» نیز به این امر تصریح شده است و فرموده: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُم؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا و پیامبر و صاحبان امر، اطاعت کنید.» این آیه که اطاعت از خدا و پیامبرش را مطرح کرده، در کنار پیامبر صلی الله علیه وآله افرادی را به عنوان «اولی الأمر» نام برده که همانند پیامبر صلی الله علیه وآله باید از آنان اطاعت شود. این آیه نشان می دهد کسانی که بعد از پیامبر بر مردم ولایت دارند، بیش از یک نفرند. از این رو وقتی از امام باقر علیه السلام پیرامون آیه ولایت پرسیده شد حضرت در

ص: ۱۹۱

جایی فرموده اند: بله «إنّها نَزَلَت فى عَلى علیه السلام» و در جای دیگر فرموده اند: «والذین آمنوا یعنی الائمه علیهم السلام» و فرمودند: «فَعَلى مِنَ الّذينَ آمَنوا»؛ یعنی مولا علی علیه السلام یکی از آن افرادی است که به عنوان «الَّذینَ آمَنوا» ذکر شده اند. (۱)

خود پیامبر عزیز صلی الله علیه وآله نیز تصریح نموده و فرموده اند: «این آیه ویژه برخی مومنان است نه همه آنان، اول و افضل و بهتر آنها این علی بن ابی طالب علیهما السلام است و بعد از او این فرزندانم یعنی حسن و حسین و سپس نه تن اوصیایی که از نسل حسین علیه السلام هستند، حجت خدا بر تمام خلایق اند...». (۲)

همچنین امام صادق علیه السلام در توضیح این آیه فرمودند: «إِنَّمَا يَعْنِي أَوْلَى بِكُمْ أَيْ أَحَقُّ بِكُمْ وَ بِأُمُورِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ وَأَمْوَالِكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا يَعْنِي عَلِيّاً وَ أَوْلَادَهُ الْأَئِمَّةَ علیهم السلام إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ ثُمَّ وَصَفَهُمُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ هُم راكِعُون؛ منظور از اولی بودن این است که در امورتان و حتی درباره خودتان و اموالتان، بر شما ولایت دارد. و منظور از «کسانی که ایمان آورده اند» امام علی و فرزندانش علیهم السلام هستند که تا روز قیامت امام شما هستند. سپس خدا آن امامان را این طور توصیف کرده که نماز برپا می دارند و در حال رکوع زکات می دهند. (۳)

ص: ۱۹۲

بنابراین عبارت «الّذین آمنوا» در این آیه جمع آورده شده تا تمام دوازده امام علیهم السلام را شامل شود و از این باب که اهل بیت علیهم السلام «كُلُّهم نور واحد» هستند و در عصمت و طهارت و علم و اخلاق تفاوتی ندارند، (1) اگر ویژگی یکی از آنان گفته شود گویا ذکر خیر تمام آنان صورت گرفته است، همان طور که امام صادق علیه السلام فرمودند: «عِلمنا واحِدٌ وَفَضلُنا واحِدٌ وَ نَحنُ شَيءٌ واحِدٌ؛ علم و دانش و فضایل ما یکی است و ما اهل بیت علیهم السلام یک حقیقت هستیم» (2) پس اگر در این آیه فضیلتی از مولا علی علیه السلام گفته شده مثل این است که فضیلت دوازده امام گفته شده است.

يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَى الْحَوْضَ كَإِصْبَعَيَّ هَاتَيْنِ وَ جَمَعَ بَيْنَ سَبَّابَتَيْهِ وَلَا أَقُولُ كَهَاتَيْنِ وَ جَمَعَ بَيْنَ سَبَّابَتِهِ وَالْوُسْطَى فَتَفْضُلُ هَذِهِ عَلَى هَذِهِ» خداوند به من خبر داده که آن دو از هم جدا نخواهند شد تا در حوض بر من وارد شوند مثل این دو انگشت من (حضرت هر دو انگشت سبابه را به هم نزدیک نمود) نه مثل این دو انگشت که یکی از دیگری برتر باشد. (حضرت انگشت سبابه و وسطی را نشان داد) (۱)

امام سجاد علیه السلام نیز در این رابطه فرمودند: «الإمامُ يَهْدي إِلَى الْقُرْآنِ وَالْقُرْآنُ يَهْدى إلى الإمام ؛ امام (مردم را) به قرآن راهنمایی می کند و قرآن به امام هدایت می کند.» (۲)

اما در رابطه با این که چرا قرآن ثقل اکبر خوانده شده بسیار واضح و روشن است که قرآن کلام خداست و از این جهت که کلام خداست ثقل اکبر خوانده شده است و اهل بیت علیهم السلام در مقابل کلام خدا خود را کوچک می خوانند و این تواضع پیامبر ادب و اخلاق است که اهل بیت خود را در برابر کلام خدا ثقل اصغر می نامد. اما حقیقت این است که ملکوت قرآن وجود مبارک امام معصوم علیه السلام است زیرا امام معصوم «کلمة الله» است، کلمه یعنی وسیله ای برای رساندن مقصود، در واقع خدا به وسیله کلماتش مقصودش را به ما رسانده و با ما سخن گفته است؛ حال این کلمات هم می توانند

ص: ۱۹۴

به صورت وحی و کتب آسمانی باشند و هم می توانند ارواحی پاک و معصوم باشند که برای هدایت ما اجلال نزول فرمایند و واسطه بین ما و خالق شوند. همان طور که اهل بیت علیهم السلام فرموده اند: «نَحنُ كَلِمَاتُ الله؛ ما کلمات خدا هستیم»، (۱) هر پیامبری نیز در حد و شأن خود «کلمة الله» است، به عنوان نمونه قرآن در رابطه با حضرت عیسی علیه السلام می فرماید: «عیسی پسر مریم فرستاده و کلمه خدا و روحی از جانب اوست» (۲) پس اهل بیت علیهم السلام به نوعی کلمات الله و بلکه بهترین و بالاترین کلمات خدا هستند. پس امام معصوم در واقع همان قرآن مجسّم است و قرآن نیز نگاشته شده ی همان امام معصوم است، یعنی اگر حقیقت قرآن را دریابیم می فهمیم که تمامش در وجود امامان معصوم علیهم السلام تجلی کرده است. پس از این جهت که قرآن کلام خداست ثقل اکبر است اما از این جهت که اهل بیت علیهم السلام قرآن ناطق اند و حقیقت قرآن با آن هاست و آن ها مفسران حقیقی قرآن و معلم آیات الهی هستند و قرآن هرگز از وجود آنها جدا نیست به یک معنا آن ها اکبر و افضل اند، لذا امیرالمؤمنين علیه السلام فرمود: «أَنَا كَلامُ الله النّاطق» (۳) و فرمود: «أنا القرآن النّاطق» (۴) يعنى من قرآن ناطق خدا هستم.

ص: ۱۹۵

پس در مقام اثبات و بیان ظاهر، قرآن چون کلام خدای عزیز است ثقل اکبر است و اهل بیت علیهم السلام در مقابل آن متواضع هستند و خود را ثقل اصغر می خوانند ولی در مقام ثبوت و باطن امر چون حقیقت قرآن در وجود چهارده معصوم علیهم السلام متجلی است آن ها برترند.

ص: ۱۹۶

ص: ۱۹۸

۸- آن حضرت دین اسلام را جهانی نموده و آن را بر تمام ادیان پیروز می سازد.

۹ - تمام ظالمان و ستمکاران را نابود ساخته و بناهای ظلم و ستم را از بین می برد.

۱۰ - مشرکان به دستان حضرت هدایت می شوند و توحید جهانی می شود.

۱۱ - آن حضرت عقاید و اندیشه ها را اصلاح می کند.

۱۲- خون خواه اولیاء الهی و مظلومان تاریخ است.

۱۳ - یار دین خدا و ناشر معارف الهی در سر تا سر زمین است.

۱۴ - او باران رحمت خدا و سرچشمه جوشان علم و حکمت و دانش الهی است.

۱۵- در دولت امام زمان علیه السلام سرنوشت مردم به دست نادان ها سپرده نمی شود و کار را به کاردان میسپارند و هر شخصی را به اندازه علم و هنر و دانش و تقوا و شعورش تجلیل می کنند و با الفاظ و القاب بازی نمی کنند.

۱۶ - آن حضرت برگزیده خدا و منتخب او و وارث تمام علوم است و فهمش فوق تمام فهم هاست پس هر چه بگوید یا عمل کند از جانب خداست.

۱۷- او احکام و آیات و سنت های الهی را به پا می دارد.

۱۸- امام عصر همواره در مسیر کمال و طریق رضای حق استوار

ص: ۲۰۰

و ثابت است و خدا امور همه را به او سپرده است، از این رو او همه را به کمال انسانی خویش می رساند و سعادت را برای همگان به ارمغان می آورد.

19 - او آخرین حجت خدا در کره زمین است که تمام انبیاء و اولیاء الهی مژده ی ظهورش را داده و آرزوی دولتش را نموده اند.

20- حق با اوست و او تجلی نور خدا و خورشید تابان علم و پاکی و مهربانی است.

21- به اراده پروردگار او بر همگان پیروز است و دیگر هیچ طاغوت و زورگو و جباری بر او پیروز نمی شود و کسی که با او دشمنی کند ذلیل می گردد.

22 - حضرت بقیت الله علیه السلام ولی خدا در زمین و داور او در میان خلق است، پس سعادت برای کسی است که تحت ولایت او قرار گیرد و امر دنیا و آخرتش را به او بسپارد.

23- امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف عالم به اسرار الهی و آگاه از تمام امور آشکار و نهان و امین خدا بر تمام این امور است پس در محضر او مخفی کاری معنا ندارد و امن و آرامش برای کسی است که زندگی خود را به آن حضرت بسپارد.

به روی انسان ها باز نمود و اگر شیطان سیرتان در کنار این پنجره، پنجره های دروغین و نمایشی خود را باز نمی کردند و مردم را فریب نمی دادند فرج تمام جهانیان رسیده بود، یعنی آنچه ما در دوران ظهور آرزویش را داریم غدیر برای عالمیان رقم می زد، زیرا ما در دوران ظهور آرزوی عدل و پاکی و علم و مهربانی و آرامش را داریم که همه این زیبایی ها در تبعیت از امام زیبایی هاست ولی عده ای خود خواه و جاهل مردم را فریب دادند و پس از آن همواره با زور و خشونت و قدرت، مانع حرکت مردم در طریق ولایت اهل بيت علیهم السلام بوده و هستند. در روایتی امیرمؤمنان علیه السلام می فرمایند: « إِنَّ هذا يَوْمٌ عَظِيمُ الشَّأْنِ فِيهِ وَقَعَ الْفَرَجُ ، وَرُفِعَتِ الدُّرَجُ وَوُضِحَتِ الْحُجَجُ وَهُوَ يَوْمُ الأيضاحِ وَالأفْصَاحِ مِنَ الْمَقامِ الصُّراحِ، وَيَوْمُ كَمَالِ الدِّينِ وَيَوْمُ الْعَهْدِ الْمَعْهُودِ.... روز عید غدیر، روزی بس بزرگ است. در این روز، فرج و گشایش مقرّر گردید و درجات کسانی که شایسته آن بودند بالا رفت و برهان های خدا روشن شد و از مقام پاک با صراحت سخن گفته شد، این روز، روز کامل شدن دین و روز عهد و پیمان است.» (۱)

در واقع حضرت روز غدیر را روز فرج و گشایش و نجات و ترفیع درجات و رسیدن به کمالات معرفی کرده اند، اما تاریک دلان مانع شدند و این فرج و گشایش و کمال حقیقی انسانیت به روز ظهور که تبلور واقعی غدیر است موکول شده است.

ص: ۲۰۲

پذیرش غدیر و دلدادگی به ولایت نه تنها باعث فرج و نجات جهانیان در این دنیا بود بلکه تضمین سعادت ابدی و رسیدن به بهشت بود، همان طور که وجود نازنین پیامبر عزیز صلی الله علیه وآله فرمودند: «لَوِ اجْتَمَعَ النَّاسُ عَلى حُبِّ عَلَى بْنِ أَبي طَالِبٍ لَما خَلَقَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ النّار؛ اگر مردم همه با هم دوستدار مولا علی علیه السلام می شدند خدا اصلاً جهنمی را نمی آفرید.» (1)

بنابراین پذیرش ولایت، ضمانت نامه ی نجات انسان از دوزخ و رسیدن به بهشت ابدی است و در واقع زمانی که انسان زیر بیرق غدیر می رود و با امام زمانش بیعت می کند از همان لحظه وارد بهشت شده و اهل بهشت گردیده است و باید تلاش کند که خود را در این بهشت حفظ کند.

به نتیجه برسد دیگر کسی معصیت و نافرمانی خدا را نخواهد کرد!» شیاطین گفتند: ای آقا و ای مولای ما، تو همان کسی هستی که آدم را فریب دادی، پس این ها را هم فریب خواهی داد.

در همین حال منافقان با خود گفتند: «پیامبر از روی هوای نفس سخن می گوید» و یکی از آن دو نفر به دیگری گفت: «نمی بینی چگونه چشمانش در سرش مانند دیوانه ها می گردد!»، هنگامی که این سخنان را گفتند، ابلیس از خوشحالی فریادی کشید و به دوستانش گفت: «شما می دانید که من قبلا آدم را فریب داده ام»؟! گفتند آری. ابلیس گفت: «آدم» عهد و پیمان را شکست ولی به خدا کافر نشد، اما اینان عهد و پیمان را شکستند و به پیامبر خدا کافر شدند!»

اما اوج خوشحالی شیطان زمانی بودکه وجود مبارک پیامبر صلی الله علیه وآله از دنیا رفت و مردم کسانی غیر مولا علی علیه السلام را برای خلافت به پا داشتند؛ در این هنگام ابلیس تاج پادشاهی بر سر گذاشت و منبری نصب کرد و بر روی آن نشست و شیاطینش را جمع کرد و به آنان گفت: «شادی کنید، زیرا کاری صورت گرفت که تا امام معصوم عجل الله تعالی فرجه الشریف قیام نکند خداوند اطاعت نمی شود.» (۱)

ص: ۲۰۴

برمی گردید؟ دلیل ها برپاست و نشانه ها آشکار است و علامت ها را نصب کرده اند. گمراهی و حیرانی تا کجا؟ در حالی که خاندان پیامبرتان که زمامداران حق و پیشوایان دین و زبان راستین پروردگارند، در میان شما هستند. قدر و منزلت آنان را همچون قدر و منزلت قرآن پاس بدارید و همچون تشنه کامانی که به آب می رسند خود را به سرچشمه ی وجودشان برسانید.» (۱)

همچنین ابوبصیر از امام صادق علیه السلام پرسید: «منظور از این آيات: فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ، إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِینَ، چیست»؟ حضرت فرمود: «أَيْنَ تَذْهَبُونَ فِي عَلِي علیه السلام يَعْنِي وَلَايَتَهُ أَيْنَ تَفِرُّونَ مِنْهَا إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ لِمَنْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَهُ عَلَى وَلَايَتِهِ؛ درباره ی امام علی علیه السلام و ولایت او به کجا می روید و به کجا فرار می کنید؟ او ذکری است برای جهانیان یعنی برای کسانی که خداوند از آن ها در خصوص ولایت حضرت علی علیه السلام عهد و پیمان گرفت.» (۲)

بنابراین ما باید به سوی خورشید امامت و ولایت برگردیم تا به همه خوبی ها دست یابیم و تا برنگردیم گرفتار بی عدالتی ها، ظلم و ستم ها و نادانی ها هستیم. تا جهانیان نپذیرند که فرمان را به فرمانده ی معصوم آسمانی بسپارند این گرفتاری ها برطرف نخواهد شد و این شب تیره ادامه خواهد داشت. امام علی علیه السلام در این از

ص: ۲۰۷

زمینه می فرمایند: «لَنَا حَقٌّ، فَإِنْ أُعْطِينَاهُ، وَإِلَّا رَكِبْنَا أَعْجَارُ الْإِبِلِ وَإِنْ طَالَ السُّرَى؛ ما را حقی است که اگر آن را به ما دادند، بگیریم و اگر ندادند، بر ترک شتر سوار می شویم و می رویم هر چند که سیر در شب باشد و به دراز کشد!» (۱)

ما شیعیان و منتظران امام زمان علیه السلام باید بیدار شویم و نگذاریم مولایمان بیش از این بر مَرکب غربت و مظلومیت بنشیند و حقش غصب گردد. ما باید با اخلاق اهل بیتی و با ترویج عملی عدالت و مهربانی و نشر صلح و دوستی در جهان مصلح کل و دولت صلح و آرامشش را به همگان معرفی نماییم و در راستای تحقق این امر الهی در قول و عمل بکوشیم. اکنون ما نباید فقط تاریخ غدیر را ورق بزنیم و بر پیمان شکنان لعن و نفرین نثار کنیم بلکه باید مراقب باشیم که خود پیمان شکن نباشیم، فقط نباید از آنان شکوه کنیم که امام حسین علیه السلام را تنها گذاشتند بلکه باید ببینیم خودمان با امام حسین زمانمان حضرت مهدی علیه السلام چه کرده ایم؟ اکنون تمام پنجره ها باز است برای پرواز در آسمان عشق و محبت امام زمان علیه السلام ، تمام تابلوها او را نشان می دهند، تمام پیامبران و امامان او را می خوانند و منتظر طلوع او هستند، حتی امامان دیگر آرزو می کردند که زمان ایشان را درک کنند و در حکومت الهی اش خدمت کنند! (۲)

ص: ۲۰۸

الزمان!» و بدان که این لبیک یعنی جدا شدن از تمام تاریکی ها، نیرنگ ها، بداخلاقی ها و زشتی ها و رسیدن به تمام خوبی ها و زیبایی ها... بگو لبیک یامهدی! و در مسیر هدایتش مثل آب جاری شو، خود را در دریای مهر و بندگی اش بیفکن و صبح زیبای دریا شدنت را تماشا کن.

برای زمان ما این است: درک و تبلیغ امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بر همگان واجب است.

رحمت صلی الله علیه وآله قرار باشد جریان غدیر را در زمان ما و عصر حاضر اجرا نماید به یقین امروز دست حضرت ولی عصر روحی فداه را بلند می کند و برای او و امامت و ولایت او از همگان بیعت می گیرد و همه امامان علیهم السلام نیز یار و یاور او خواهند بود، همان طور که وجود نازنین امام حسن و امام حسین علیهما السلام در زمان مولا على علیه السلام كاملاً زير بيرق آن حضرت و علمدار ایشان بودند، در زمان امام مجتبی علیه السلام نیز به همین شکل امام حسین علیه السلام کاملا تسلیم امر برادر بود و با این که خود آن حضرت امام بود اما امام حسن علیه السلام را امام زمان خویش می دانست. اکنون نیز مفهوم خطبه غدیر بر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف صدق می کند و ما باید در فکر و قول و عمل با امام زمان علیه السلام بیعت کنیم و چون در خطبه غدیر، تبلیغ ولایت بر همگان واجب شمرده شده اکنون ما باید با تمام وجود، مُبلّغ ولی عصر و زمان خود باشیم و در این جهت از دیگران سبقت بگیریم، همان طور که امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه «فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ» فرمودند: «منظور از این سبقت گرفتن، سبقت در ولایت و اطاعت امام است.» (۱)

با این توضیحات اگر ما شیعه امیرالمؤمنین علیه السلام هستیم و اگر بر سفره ولایت و محبت اهل بیت علیهم السلام نشسته ایم وظیفه داریم که علمدار امام زمان مهربانمان باشیم و نام و یاد و معارف او را تبلیغ کنیم و این تبلیغ نام و یاد حضرت، یکی از مهم ترین گام ها در مسیر

ص: ۲۱۲

زمینه سازی ظهور است، زیرا در حدیثی از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمودند: «يَظْهَرُ فِی شُبْهَهِ لِيَستَبِينَ فَيَعلُو ذِكرُهُ وَيَظْهَرُ أمرُهُ وَ يُنادي بإسمِهِ وَ كُنيَتِهِ وَ نَسبِهِ وَ يَكثرُ ذَلِكَ عَلَى أَفواهِ المُحِقِّين وَ المُبطلين والمُوافقين و المُخالِفين لِتَلزِمَهُم الحُجّة بمعرفتهم به....

امام زمان علیه السلام در وضعیت شبهه ناکی ظهور میکند تا کاملا جایگاه و ارزش آن حضرت تبیین و روشن گردد و این امر در حالی صورت می گیرد که ذکر و نام آن حضرت بالا می رود و (نشانه های) امر ظهورش آشکار می گردد و او را با اسم و کنیه و نسب می خوانند و نام حضرت روی زبان ها می افتد و اهل حق و باطل و دوست و دشمن از او می گویند... تا حجت بر همگان تمام شود، آنگاه طبق وعده جدش رسول خدا صلی الله علیه وآله خداوند او را ظاهر می سازد.» (1)

این روایت به صراحت به ما می فهماند که قبل از ظهور، نام و یاد حضرت به صورت عجیبی در جهان منتشر شده و دوست و دشمن از آن حضرت سخن می گویند.

به حضرت موسی علیه السلام وحی فرمود که مرا نزد بندگانم محبوب ساز. حضرت موسی علیه السلام عرض کرد خدایا چگونه این کار را انجام دهم؟ خدا فرمود: «نعمت ها و بخشش های مرا به یادشان بیاور تا مرا دوست دارند و در این مسیر اگر دو کار را انجام دهی ارزش و ثوابش بیشتر از صد سال عبادتی است که روزها را روزه بگیری و شب ها را نماز بخوانی! حضرت موسی علیه السلام گفت: این دو کار چیست؟ خطاب آمد؛ «أن تَرُدَّ آبِقاً عن بابي أو ضالاً عَن فِنائی؛ بنده ای که از در خانه ام گریخته را برگردانی و گمراهی که از درگاه من دور شده را هدایت کنی» موسی علیه السلام پرسید: «منظور از این دو چه کسانی اند؟» ندا آمد: «آبق، شخص گنه کار است که باید او را به سوی من برگردانی و شخص ضال، کسی است که امام زمانش را نمی شناسد و تو باید او را با امامش آشنا کنی» (1)

بنابراین تبلیغ امام زمان علیه السلام و شناساندن آن حضرت به دیگران، ثوابی برتر از صد سال عبادت دارد.

عهدی دوباره ببندی. عهدی دوباره ببند و بگو: «یا صاحب الزمان! در عید امامت و ولایت عهد می بندم که با شما و برای شما و در مسیر رضای شما باشم...»

اکنون با تمام وجود فریاد برآور و بگو: «لبیک یا مهدی! لبیک یا صاحب الزمان! مرا بپذیر و نگهدارم باش، جانم به فدایت یا صاحب الزمان...»

خوش به حال کسی که خریدار عشق و اطاعت امام زمانش باشد که این همان تجارت پرسود تجار عشق است، همان طور که مولایمان امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: «أَنَا التَّجَارَةُ المُرْبِحَةُ الْمُنْجِيةُ مِنَ الْعَذَابِ الْأَلِيمِ الَّتِي دَلَّ عَلَيْهَا فِي كِتَابِهِ، فَقَالَ: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ؛ من همان تجارت پرسود و نجات دهنده شما از عذاب دردناکم که قرآن پیرامونش فرموده است: ای کسانی که ایمان آورده اید آیا می خواهید به شما تجارتی یاد دهم که شما را از عذاب دردناک رهایی بخشد.» (۱)

چه تجارتی بهتر از تجارت عشق؟! چه کالایی بهتر از دل و جان؟! وچه خریداری بهتر از یوسف زهرا علیها السلام امام زمان علیه السلام ؟!

هر چند ای خورشید جان از ما نهانی *** دانم ولی همواره با ما مهربانی

بازار پُر زرق است و ما مشتی تهی دست *** بی شک خریدار دل ما بی کسانی

ص: ۲۱۵

ص: ۲۱۸

خوفت از حاسدان نباشد چون *** حامی مرتضی بود رحمان

گر کنی امر ما کنون اجرا *** می شود دین ما به حق برپا

ورنه این دین خدا نمی خواهد *** چون علی می کند مرا معنا

گر علی را تو بر ملا سازی *** می شوم من ز دین تو راضی

ور نه این دین تباه می گردد *** از بر ناکسان شود بازی

یا علی کن قبای من بر تن *** همچو هارون عصای موسی زن

دانم اکنون چه می کشی زین پس *** سینه کن پا به جاتر از آهن

دست تو برتر از کف موساست *** روح تو راحت دل عیساست

پرچم لا اله الا الله *** متکی بر علی ولی الله است

کاروان های حج کجا هستید *** گوئیا محمل سفر بستيد

ص: ۲۲۰

مغز حج روی دست من باقی است *** پس چرا حاج تهی دستید

کاروان ها بگو فرو مانند *** و آن که جا مانده گو که زود آیند

جبرئیل آمده به من گفته *** در کنار غدیر مهمانند

من نگاری ز آسمان دارم *** آیه هایی از کهکشان دارم

اندر این هوا مردم *** بس بزرگ است و پر بها کارم

منبری از برای من آرید *** زین اسب و شتر به پا دارید

در مسیر قدوم من اکنون *** گل بپاشید و گلشنی کارید

به به از این شکوه بی همتا *** جلوه کرده به روی منبرها

یاد روزی که بت شکست مولا *** روی دوش نبی بزد او پا

به به از این تجلّی قرآن *** گوئیا آشکار شد سبحان

ص: ۲۲۱

آینه در جمال پیغمبر *** جان او جلوه گر شد از جانان

زآسمان ها ستاره باریده است *** نور حق سوی ما بتابیده است

اندر این فرش ساده ی خاکی *** دست ماه است و دست خورشید است

دست ها هر دو رفته تا بالا *** شد شروع، دین حق همین حالا

او که وحی است کلام او گفتا *** بار اول علی ولی الله

من نکردم به دین حق تقصیر *** من نکردم به حکم حق تأخیر

جبرئیل آمد و سه بارم گفت *** یا علی را بگو پس از تکبیر

مردمان این امامتان اینجاست *** رمز و راز نجاتتان اینجاست

هرکه من بوده ام بر او مولا *** این علی هست وبر شما مولاست

مردمان دست کبریا اینجاست *** معدن گنج اغنیا اینجاست

ص: ۲۲۲

سید پاک اولیا اینجاست *** این علی هست و بر شما مولاست

مردمان باغ لاله ها اینجاست *** جلوه ی رحمت خدا اینجاست

مهربان با تمام مخلوقات *** این علی هست و بر شما مولاست

مردمان بر شما دوا اینجاست *** معدن بخشش و سخا اینجاست

او که بر قاتلش کند ایثار *** أعجب کل آیه ها اینجاس

مردمان قاضی قضا اینجاست *** عدل پاینده ی خدا اینجاست

سید کل انبیاء اینجاست *** این علی هست و بر شما مولاست

او که خود گفته مهربانم من *** همچو باران آسمانم

گر جهانم دهند که از موری *** دانه گیرم نمی ستانم من

او که اندر زمان ميل نان *** گر می آد ر می آمد کنار او حیوان

ص: ۲۲۳

لقمه ای بهر او عطا می کرد *** چون حیا می نمود علی از آن

مردمان بر شما نوا اینجاست *** سرور کل اوصیاء اینجاست

باصفابا وفا پر از خوبی *** این علی هست و بر شما مولاست

افتخار فرشته ها اینجاست *** آشنا با ستاره ها اینجاست

با تمام بزرگی اش خاکی ست *** این علی هست و بر شما مولاست

گر کلید بهشت می خواهید *** باید اکنون به پیش او آیید

از برای تمام خوشبختی *** صورت اندر ره علی سایید

گر کلید بهشت می خواهید *** بهترین سرنوشت می خواهید

صبح و شب ذکر او به لب گویید *** گر ز او رونوشت می خواهید

هرکه من سیدم و آقایش *** راه صاف على بود راهش

ص: ۲۲۴

من پیمبر شدم برای کسی *** که علي ولی ست مولايش

او وصی است و جانشين من *** او وکیل است و بهترین من

در دو دنیا خدا چنین خواهد *** تا علی باشد هم نشین من

آیه آیه تمام قرآن است *** او دلیل نزول باران است

به خدا مردمان علی یکتاست *** آیه ی بی نظیر جانان است

او نماینده ای زیزدان است *** مایه ی افتخار انسان است

حب او شد نشانه ایمان *** هرکه دارد علی مسلمان است

آيه انما ولی دانید *** بار دیگر کتاب حق خوانید

حق علی را ولیتان کرده *** تا ابد در ره علی مانید

او امام مبین یاسین است *** او ترازو و وزنه دين است

ص: ۲۲۵

حکم حق دست او خدا داده *** چون چراغ تمام آیین است

بعد از او هم امامت اندر ماست *** یک به یک نسل او چو او مولاست

تا قیامت امامت از ایشان *** جاری از حکم حق در این دریاست

اولین عابد خدا حیدر *** اولین یار با وفا حيد

اولین جان فدای پیغمبر *** نور چشمان مصطفی حیدر

هرچه علم است در او بود پنهان *** او بود گنج مخفی سبحان

بحر او را چه می توان گفتن *** وسعتش را نمی توان پایان

او بود بر تمام خلقت سر *** دشمنش را خدا دهد کیفر

رو کند حق به سوی محبوبش *** لن يتوب الاله من أنكر

الاولين و الآخر *** بِعَلی وصیک الحيدر

ص: ۲۲۶

شك فى ذلك فقد كافر *** حُبّ او شد بهشت و بغضش شر

حوض کوثر برای او باشد *** فتح هر در برای او باشد

من نگفتم خدای من گفته *** «ثقل اصغر» قبای او باشد

دوستانش همه سر افرازند *** چهره هاشان سفید و دل بازند

در بهشت خدا به دور مر *** با ولای علی به پروازند

آیه صبر عصر قرآن است *** عالم از نور او چراغان است

من شما را گواه می گیرم *** این علی اولین امامان است

نور حق در علی نمایان است *** نور او در همه امامان است

تاکه مهدی قائمش آید *** آخرین است و مهر پایان است

حق ما را بگیرد او یک جا *** دین ما در جهان کند برپا

ص: ۲۲۷

يوسف مرتضی علی، مهدی است *** مردگان با دمش کند احیاء

بر عدوی علی سلامی نیست *** غیر نسل علی امامی نیست

دین حق را به جز ولایت او *** نکته و جمله و کلامی نیست

این ولایت، رسالت دین است *** غربتش بر بشر چه ننگین است

من رساندم، برای نشر غدیر *** شیعیان را وظیفه سنگین است

رحمت حق به دوستانش باد *** لعنت حق به دشمنانش باد

جبرئیل و فرشتگان هر دم *** نوکر باب آستانش باد

جنب حق است و دست یکتایش *** بوسه گاه فرشتگان پایش

بعد صور ممات و وقت حشر *** مردگان، زنده از دم نایش

او وصی و برادرم باشد *** هر زمان یار و یاورم باشد

ص: ۲۲۸

جایگاه علوم پاک من *** بهترین لطف داورم باشد

ناصر دین کبریا او شد *** صابر صبر اولیا او شد

وارث على علم انبياء او شد *** سرور کل اوصیا او شد

رهبر كل متقی متقین او شد *** آمر امر مؤمنين او شد

در جهان ماه مه جبین او شد *** مالک ملک یوم دین او شد

فاصل بین خیر و شر او شد *** صبح پاینده بشر او شد

آگه از عمق بحر و بر او شد *** عهد و میثاق ما به ذر او شد

بهترین بنده ی خدا او شد *** برترین یار مصطفی او شد

لايق حق انما او شد *** حامل پرچم لوا او شد

بت شکن روی دوش پیغمبر *** فاتح بدر و خندق و خیبر

ص: ۲۲۹

از برای هدایت او رهبر *** معدن علم و ساقی کوثر

او کلید تمام خوشبختی است *** رهنمای شما به هر سختی است

در بسته ای به دستش باز *** یار درماندگان به هر وقتی است

گر تو خواهی کنی مرا امداد *** قلب پیغمبرت نمایی شاد

باید اکنون به او بیعت *** عهد خود را نیفکنی در باد

افتخار فرشتگان مولاست *** یادگار پیمبران مولاست

شمس و خورشید آسمان مولاست *** جسم بی جان، نسیم جان مولاست

اول و آخر جهان مولاست *** آشکار است و هم نهان مولاست

شمع مأوای قدسیان مولاست *** مقتدای ستارگان مولاست

جسم و جان را دوا نمی خواهید؟ *** دردتان را شفا نمی خواهید؟

ص: ۲۳۰

بینوا را نوا نمی خواهید؟ *** دین حق را صفا نمی خواهید؟

او صفای تمام دین باشد *** رهبر كل مؤمنین باشد

هم دوا هست و هم نوا بر ما *** مرهم داغ دل غمین باشد

هست خود را به هست او بگذار *** دست خود را به دست او بگذار

خود رها کن ز خود در این وادی *** هستی ات را به لست او بگذار

هرکه دارد علی چه کم دارد *** هرکه دارد علی چه غم دارد ؟

و آن که بی مهر او بود، مرده! *** آسمانی اگر درم دارد!

با ولای علی تو دریایی *** با ولای علی تو زیبایی

با ولای علی تو هرجایی *** برقراری و زنده، برپایی

با ولای علی تو خوش بویی *** صد فرشته بود به هر مویی

ص: ۲۳۱

خوشگلی، خوش دلی و خوش خویی *** خوش مرامی و خوش سر و رویی

با ولای علی تو مسروری *** از مسیر حرامیان دوری

نسل پاکی، اراکی ات گویم *** تو عزیزی، قلمبه ی نوری

با ولای علی تو دل شادی *** از غم و غصه ها تو آزادی

اهل عشقی و اهل احساسی *** مهربانی همیشه در یادی

با ولای علی تو با نوری *** همچو گنجی نهان و مستوری

دشمن دشمنان دل کوری *** آسمانی پر از شعف ، شوری

با ولای علی تو پاینده *** گر بمیری، هنوز هم زنده

با اطاعت عجین شود روحت *** بنده ای بنده ای خدابنده

بی ولای علی تو بیماری *** بی ولای ولای علی، لجن زاری

ص: ۲۳۲

بی ولای علی تو سرباری *** زهرماری، شراری از ناری

بی ولای علی تو بدبختی *** بد دلی بد قبا و بد رختی

بد گلی بد سرشت و بد طینت *** نسل ناپاک و روح دل سختی

بی ولای علی تو بد بویی *** هم سیه سیرتی، سیه رویی

نور ایمان به دل نداری تو *** بدترین خلق و بدترین خویی

بی ولایش بدون احساسی *** غافل از بوی عطر هر یاسی

بدترین فقر تو بود این که *** بی حسینی، بدون عباسی!

شکر حق دین مصطفی دارم *** بر دلم عشق مرتضی دارم

هرچه هستم دلم خوش است آخر *** پیش پایش ز لطف جا دارم

خانه ی فاطمه گلی باشد *** مأمن عاشق على باشد

ص: ۲۳۳

کهف هر بی پناه دلدار است *** هر که گوید به او بلی، باشد

عشق او را به دل تو محکم کن *** دل به یادش رها ز هر غم کن

کوری چشم دشمن کورش *** دل ز عشقش زلال زمزم کن

با علی باش و پادشاهی کن *** در یمش سينه مثل ماهی کن

اسم اعظ بود به اسم او *** با علی باش و هرچه خواهی کن

با علی باش و سر فرازی کن *** با علی باش و کشف رازی کن

با علی باش و حل معمای *** سخت و پیچیده ی ریاضی کن

با علی کن تو فتح کوه قاف *** با علی باش و علم را بشکاف

با علی باش و گم مکن ره را *** با علی باش و کن دلت را صاف

با علی درد بی دوا درمان *** با علی سیر در هوا آسان

ص: ۲۳۴

با علی در امانی از دیوان *** با علی می رسی تو تا جانان

با علی باش و با خدا جانم *** تا بگویی که غرق بارانم

با علی باش و جلوه حق شو *** تا نگویی دگر «نمی دانم»

عاشقان، این زمان، علی، مهدی است *** بر تمام جهان ،ولی مهدی است

نور پاک تمام معصومان *** در یکی گشته منجلی، مهدی است

مهر حسن ختام ما زهراست *** چون فدایی مرتضی زهراست

گر تو گویی علی ولی الله *** باعث حفظ این ندا زهراست

سبزی از عشق مرتضی گوید *** هردم از خيرة النساء گوید

ز ابتدا تا به آخر عمرش *** از عزیزان مصطفی گوید

***

ص: ۲۳۵

تصریح به این که امامان از فرزندان پیامبر صلی الله علیه وآله و از نسل مولا علی علیه السلام هستند

فرازهای: ۱۲۵/۱۲۴/۱۲۱/۱۱۶/۱۱۵/۱۱۴/۸۶/۷۰/۶۳/۵۸/۴۸۷/۴۴/۲۰

امامت تا روز قیامت

فرازهای : ۱۱۶/۶۳/۵۶/۳۴

اشاره به محبان و پیروان امامان علیهم السلام

فرازهای :

۱۰۶/۸۴/۸۳/۸۲/۷۸/۷۷/۷۶/۷۵/۷۴/۵۰/۴۲/۳۹/۱۹ ۱۳۴/۱۳۲/۱۳۱/۱۲۷/

عباراتی که منکران ولایت، لعن و نفرین شده اند و اهل عذاب شمرده شده اند

فرازهای:

/۷۳/۶۸/۶۵/۶۱/۶۰/۵۴/۴۴/۴۲/۳۹/۳۰/۲۸/۲۷/۱۹ ۱۳۴/۸۴/۸۳/۸۱/۸۰/۷۹

معرفی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در خطبه غدیر

فرازهای :

/۹۶/۹۵/۹۴/۹۳/۱۲/۹۱/۱۰/۸۹/۸۸/۸۷/۶۷/۵۸/۵۶ ۱۱۶/۱۰۳/۱۰۲/۱۰۱/۱۰۰/۹۹/۹۸/۹۷

تبلیغ ولایت و امامت و غدیر واجب است

فرازهای: ۱۳۳/۱۲۷/۱۲۵/۱۱۹/۶۴

ص: ۲۳۷

۲۶. گل و گوهر (حکمت ها و داستان های شنیدنی و جذاب از علما و خوبان)

۲۷. آداب زندگی (کتابی بسیار زیبا پیرامون راه و روش زیبا زیستن در کلام اهل بیت علیهم السلام )

۲۸. فرزند بهشتی در کلام اهل بیت علیهم السلام (صد و چهل نکته مهم و اساسی در تربیت فرزند)

۲۹. وارونه ها و خرافات در آخرالزمان (کتابی جامع پیرامون خرافات، بدعت ها، فرقه ها و انحرافات در آخرالزمان)

۳۰. شام پریشانی (خلاصه وارونه ها در آخرالزمان)

۳۱. فرار از خرافات (کتابی جالب پیرامون خرافات و رسم های غلط و رائج بین مردم)

۳۲. مرید و مراد (این کتاب راهنمایی برای سالکین الی الله و نقدی فقیهانه بر مرید بازی و گرایش های افراطی است)

۳۳. شهربانو علیها السلام مادر امامان و بانوی ایران (تحقیقی پیرامون افتخار ما ایرانیان مادر امام سجاد علیهما السلام )

۳۴. سفر به عالم ارواح و عالم ذر (کتابی روایی و جذاب پیرامون زندگی ما در عوالم قبل از تولد)

۳۵. روح شهید (پیرامون انتظار و شهادت، امام زمان علیه السلام و شهیدان)

۳۶. گلشن آل یاسین (اشعاری از مولف پیرامون چهارده معصوم علیهم السلام )

۳۷. پر پرواز پیداکن (ترکیبی از شعر نو و کهن پیرامون دوران زیبای ظهور)

۳۸. تو از فرشته بهتری (مجموعه دیگری از اشعار مولف)

۳۹. مهمانی خدا (پیرامون ماه رمضان و اعمال و دعاهای آن)

۴۰. دعای جوشن کبیر (با ترجمه ای روان)

۴۱. سوره انعام و ارتباط با خدا (با ترجمه ای روان و خط زیبا)

۴۲. مفاتیح دل (دعاهای روزمره و معروف و برخی دعاهای مجرب)

۴۳. دعاهای کوتاه و مشکل گشا (دعاهای کوتاه و تاثیرگذار اهل بیت علیهم السلام در زمینه های مختلف)

۴۴. تا آسمان (نمایشنامه)

۴۵. عشق حقیقی من (پیرامون عشق حقیقی و مجازی و محبت خدا و اولیاء الهی)

۴۶. ارواح معین (شرح حال برخی از فقیهان پاک و اولیاء خدا)

۴۷. شهوت نعمت است نه نکبت (پیرامون کنترل شهوت در مسیر درست با دیدی مثبت)

۴۸. ترجمه و شرح کتاب الفائق فى الاصول (از دروس سطوح عالی حوزه)

۴۹. امام زمان علیه السلام و صاف و ساده ها

۵۰. غدیر و امام زمان علیه السلام (به همراه ترجمه روان خطبه غدیر با تیترگذاری موضوعی)

۵۱. از غدیر تا ظهور (به همراه ترجمه روان خطبه غدیر با تیترگذاری موضوعی)

و کتب و مقالات مختلف دیگر که مکتوب یا در دست چاپ اند.

ص: ۲۳۹